प्रजापतिर्वावेदमग्र आसीत् ।
सोऽकामयत बहुः स्यां प्रजायेय भूमानं गच्छेयमिति ।
सोऽशोचत् ।
सोऽतप्यत ।
तं शोचन्तं तप्यमानं प्राणा अभ्यवदन्वयं वा इमं यज्ञमदृश्म तेन त्वा याजयामेति ।
सोऽब्रवीत्तं कथमद्रा ष्ट कतममद्रा ष्टेति ।
तेऽब्रुवन्नाश्रावयास्तु श्रौषट् ।
यजये यजामहे ।
वौषडित्येतमदृश्मेति ।
सोऽवेददृशन्वा इति ।
यत्पञ्चासन्पाङ्क्तो यज्ञः ।
तेनावेददृशन्वा इति ।
तेषामु यत्पञ्चानां सतां सप्तदशाक्षराण्यासन्सप्तदशः प्रजापतिः प्राजापत्यो यज्ञः ।
तेनो एवावेददृशन्वावेति ।
सोऽब्रवीत्ते केन होष्यामः कस्मिन्होष्याम इति ।
तेऽब्रुवंस्तवैव वपामुत्खिद्य तां तवैव हृदयेऽग्नौ सर्वहुतां होष्याम इति ।
ते प्रजापतेरेव वपामुदखिदन् ।
वाचमेव तेषां प्राण एवाश्रावयदपानः प्रत्याश्रावयत् ।
मन एव होतासीत् ।
प्रजापतिरेव चतुर्थो ब्रह्मा दक्षिणत आस्त ।
तां प्रजापतेरेव हृदयेऽग्नौ सर्वहुतां अजुहवुः ।
तां यदवपंस्तद्वपायै वपात्वम् ।
यद्वो एनां तदजुहवुस्तदेनामवपन् ।
तस्मादु ह वप्तव्यमेव ।
उप्ताद्ध्येवेदं सर्वं जायते तस्यै हुताया अजः २६१