प्रजापतिर्वा इदमग्र आसीत् ।
नान्यं द्वितीयं पश्यमानस्तस्य वागेव स्वमासीद्वाग्द्वितीया स षक्षत हन्तेमां वाचं विसृजै ।
इयं वावेदं विसृष्टा सर्वं विभवन्त्येष्यन्तीति ।
तां वागित्येव व्यसृजत ।
सोर्ध्वोदातनोद्यथापां धारा सन्ततैवम् ।
तस्या एत्येकमक्षरमच्छिनत् ।
तदिदमभवत् ।
अभूद्वा इदमिति ।
तद्भूमेर्भूमित्वम् ।
केति द्वितीयम् ।
तदिदमन्तरिक्षमभवत् ।
अन्तरेव वा इदमुभयमभूदिति ।
तदन्तरिक्षस्यान्तरिक्षत्वम् ।
हो इति तृतीयमूर्ध्वमुदास्यत् ।
तद्द्यौरभवत् ।
अद्युतदिव वा अद इति ।
तद्दिवो दिवत्वम् ।
प्रजापतिर्वा इदमग्र एकाक्षरां वाचं त्रेधा व्यभजत् ।
त इमे लोका अभवनृक्षा अनुपजीवनीयाः ।
सोऽशोचत्सोऽतप्यत ।
स षक्षत कथमिमे लोका लोम गृह्णीयुः कथमुपजीवनवन्त स्युरिति ।
स एतं त्रिरात्रं यज्ञमपश्यत् ।
तमाहरत् ।
तेनायजत ।
तमेषु लोकेष्वन्वायातयत् ।
ततो वा इमे लोका लोमागृह्णंस्तत उपजीवनवन्तोऽभवन् ।
त्रिरात्रस्य ह खलु वा इदं पुष्ठं त्रिरात्रस्योदरणं यदेषु लोकेष्वधि ।
गच्छति पशूनां द्विपदां चतुष्पदां भूमानं य एवं वेद २४४