२४२

\वसवो रुद्रा आदित्याः ।

तेषामेति ज्योतिरग्रं यदसावादित्यः ।

त्रयो घर्मास उषसं सचन्त इत्यग्निरुषसं सचते वायुरुषसं सचत आदित्य उषसं सचते ।

सर्वं इत्तं अनु विदुर्वसिष्ठा इति ये वै ब्राह्मणाश्शुश्रुवांसस्ते वसिष्ठास्ते ह्येतत्सर्वं अनु विदुः ।

एतावान्वाव त्रिरात्रः ।

गायत्रः प्राणस्त्रैष्टुभं चक्षुर्जागतं श्रोत्रम् ।

त्रीणि मिथुनानि तान्येषु मिथुनं द्वे सम्भवतो यन्मिथुनात्प्रजायते तत्तृतीयम् ।

इन्द्रो वृत्राय वज्रमुदयच्छत् ।

तं विष्णुरन्वतिष्ठत् ।

सोऽब्रवीदस्ति वा इदं त्यस्मिंस्तेज इन्द्रि यं वीर्यम् ।

तत्त आहराणि ।

मा मे प्रहार्षीरिति ।

तथेति ।

तदस्मै प्रायच्छत् ।

तद्विष्णुः प्रत्यगृह्णात् ।

तस्मै द्वितीयमुदयच्छत् ।

तं विष्णुरन्वतिष्ठत् ।

सोऽब्रवीदस्ति वा इदं त्यस्मिंस्तेज इन्द्रि यं वीर्यम् ।

तत्त आहराणि ।

मा मे प्रहार्षीरिति ।

तथेति ।

तदस्मै प्रायच्छत् ।

तद्विष्णुः प्रत्यगृह्णात् ।

तस्मै तृतीयमुदयच्छत् ।

तं विष्णुरन्वतिष्ठत् ।

सोऽब्रवीदस्ति वा इदं त्यस्मिंस्तेज इन्द्रि यं वीर्यम् ।

तत्त आहराणि ।

मा मे प्रहार्षीरिति ।

तथेति ।

तदस्मै प्रायच्छत् ।

तद्विष्णुः प्रत्यगृह्णात् ।

तस्मिन्होदाते सर्वं ममेतीन्द्र स्तृतीयं ममेति विष्णुः २४२