अथैते उष्णिक्ककुभौ माध्यन्दिनं सवनमभि प्रत्याहरन्ति ।
प्रजा वै छन्दसामुष्णिक्ककुभौ ।
तयोर्बृहतो मारुतस्य सामनी भवतः ।
द्यौताने वा देवसामे ।
छन्दांसि वै स्वर्गो लोकः ।
स यथा प्रियं पुत्रमारभ्य याचेत्सखा वा सखायमनुसंविदमेवमेवैतत्सर्वाणि छन्दांस्यारभ्य मध्यतो वियन्ति ।
तयोरन्यतरस्यां ब्रह्मसाम ।
ब्रह्म वै ब्रह्मसाम ।
यजमानकामो वा एष यद्ब्रह्मसाम ।
स्व एव तदायतने यजमानं कामैस्समर्धयन्ति ।
सप्तदशं होतुः पृष्ठं भवति ।
प्रजापतिर्वै सप्तदशः ।
प्रजापतिमेवैतन्मध्यतो वियन्ति ।
एकविंशं मैत्रावरुणस्य ।
द्वादश मासाः पञ्चर्तवस्त्रय इमे लोका असावादित्य एकविंशः ।
एतमेवैतन्मध्यतो वियन्ति ।
त्रिणवं ब्राह्मणाच्छंसिनः ।
त्रिणवा इमे लोकाः ।
इमानेवैतल्लोकान्मध्यतो वियन्ति ।
षोडशमच्छावाकस्य ।
इन्द्रि यं वै वीर्यं षोडशी ।
इन्द्रि येणैव तद्वीर्येण समृध्यन्ते ।
षोडशमु एवादोऽच्छावाकस्य ।
तद्द्वात्रिंशत् ।
द्वात्रिंशदक्षरानुष्टुप् ।
योऽनुष्टुभि कामस्स न उपाप्तोऽसदिति २२४