अथैते व्रात्यस्तोमाः ।
दिव्या वै व्रात्या व्रात्यामधावयन्बुधेन स्थपतिना ।
त एते व्रात्या आर्छन्निमं वैव योऽयं पवत ईशानं वा देवम् ।
तान्यज्ञस्यात्याविध्यत् ।
ते स्वर्गं लोकं न प्राजानन् ।
तेऽकामयन्त प्र स्वर्गं लोकं जानीयामेति ।
ते प्रजापतिमेवोपाधावन् ।
तेभ्य एतं व्रात्यस्तोमं यज्ञं व्यदधात् ।
तमाहरन् ।
तेनायजन्त ।
ततो वै ते स्वर्गं लोकं प्राजानन् ।
मुह्यन्तीव वा एते ये व्रात्यां धावयन्ति ।
तद्यद्व्रात्यस्तोमेन यजन्ते स्वर्गस्यैव लोकस्यानुख्यात्यै ।
तस्य द्वात्रिंशाः पवमाना भवन्ति ।
द्वात्रिंशदक्षरानुष्टुप् ।
वागनुष्टुप् ।
वाचो वा एते व्यृध्यन्ते ये व्रात्यां धावयन्ति ।
तद्यद्द्वात्रिंशाः पवमाना भवन्ति वाचैव तत्समृध्यन्ते ।
अनुष्टुप्प्रतिपद्भवति ।
वाग्वा अनुष्टुप् ।
वाचो वा एते व्यृध्यन्ते ये व्रात्यां धावयन्ति २२१