स हर्तूनामेवैको भवति ।
ऋतूनेवाप्येत्यक्षय्यं हास्याव्यवच्छिन्नं सुकृतं भवति ।
पुनर्नवः पुनर्नवो हैव सुकृतेनाप्यायमान एति ।
ते पञ्च स्तोत्र्या भवन्ति ।
यः पाङ्क्तो यज्ञो ये पाङ्क्ताः पशवो यत्पाङ्क्तमन्नाद्यं ये पञ्चर्तवो यत्किं च पञ्च पञ्च तस्यैषा सर्वस्यर्द्धिस्तस्योपाप्तिः ।
तेषामु एकैकस्य षष्टि षष्टि स्तोत्र्या भवन्ति ।
तावतीरृतो रात्रयः ।
तेनर्तून्नातिष्टुवन्ति ।
तेषामु सर्वेषां त्रीणि षष्टिशतानि स्तोत्र्या भवन्ति ।
तावतीष्संवत्सरस्य रात्रयः ।
रात्रिश एव तत्संवत्सरमाप्नुवन्ति ।
तदाहुः पृष्ठान्येवोपेत्यानीति ।
पृष्ठाद्वाव पृष्ठमुपेयात् ।
पृष्ठानि ह्यृतव इति ।
स रथन्तरसामैव प्रथम स्यादथ बृहत्सामाथ वैरूपसामाथ वैराजसामाथ शक्वरीसामाथ रेवतीसामोत्तम स्यादिति ।
तदु वा आहुर्दीक्षोपसद्भिस्सुत्यायै पृष्ठानि व्यवच्छिद्येरन् ।
यदेवं कुर्युर्दूरे दूर इव वै पृष्ठान्युपयन्ति ।
पृष्ठं वाव पृष्ठमभिवोढुमर्हति ।
उपजो वा एषा बृहद्र थन्तरयोर्यदेतानि सामानि ।
बृहद्र थन्तरे वै विच्छिन्नस्य यज्ञस्य सन्तत्यौ ।
तस्माद्बृहद्र थन्तराभ्यामेव स्युरिति ।
स रथन्तरसामैव प्रथम स्यादथ बृहत्सामाथ रथन्तरसामाथ बृहत्सामाथ रथन्तरसामाथ बृहत्सामोत्तम स्यादिति ।
तेषु यान्यृतुनिधनानि यान्यृतुनिधनानि सामानि तान्यवकल्पयन्ति स्वर्ग्याणि स्वर्गस्य लोकस्य समष्ट्या अहोरूपाणां च समृद्ध्यै २१३