अवभृतादुदेयुषे द्वादशपुष्करां स्रजं प्रतिमुञ्चति ।
आपो वै देवानां पत्नय आसन् ।
ता मिथुनमैच्छन्त ।
ता देवा उपायन् ।
ता गर्भमदधत ।
ततः पुष्कराण्यजायन्त ।
सत्यं वा आपः ।
सत्यं दीक्षा ।
सत्यस्यैव तत्सत्यं यत्पुष्कराणि ।
सत्यस्यैवास्मै तत्सत्येन तपो दीक्षां प्रतिमुञ्चति ।
सा द्वादशपुष्करा भवति ।
द्वादश मासास्संवत्सरः ।
संवत्सरो यज्ञः ।
यज्ञमेवास्मिंस्तत्प्रतिमुण्चति ।
अथो आहुस्सप्तपुष्करैव स्यादिति ।
सप्त वै छन्दांसि ।
छन्दोभिर्यज्ञस्तायते ।
यज्ञमेवास्मिंस्तत्प्रतिमुञ्चति ।
अथो आहुष्षट्पुष्करैव स्यादिति ।
षड्वा ऋतवस्संवत्सरः ।
संवत्सरो यज्ञः ।
यज्ञमेवास्मिंस्तत्प्रतिमुञ्चति ।
अथो आहुः पञ्चपुष्करैव स्यादिति ।
पाङ्क्तो यज्ञः ।
पाङ्क्ताः पशवः ।
पशवो यज्ञः ।
यज्ञमेवास्मिंस्तत्प्रतिमुञ्चति ।
अथो आहुश्चतुष्पुष्करैव स्यादिति ।
चतस्रो दिशः ।
चतुष्पदा पशवः ।
पशवो यज्ञः ।
यज्ञमेवास्मिंस्तत्प्रतिमुञ्चति ।
अथो आहुस्त्रिपुष्करैव स्यादिति ।
त्रिषवणो यज्ञः ।
यज्ञमेवास्मिंस्तत्प्रतिमुञ्चति ।
तदु वा आहुर्द्वादशपुष्करैव स्यादिति ।
द्वादशसु वावैतानि सर्वाणि ।
तस्माद्द्वादशपुष्करैव स्यादिति २००