अथैष गौतमस्य चतुष्टोमः ।
गौतमो वा अकामयताव पशून्रुन्धीय भूमानं पशूनां गच्छेयमिति ।
स एतं यज्ञमपश्यत् ।
तमाहरत् ।
तेनायजत ।
ततो वै सोऽव पशूनरुन्ध भूमानं पशूनामगच्छत् ।
स यः कामयेताव पशून्रुन्धीय भूमानं पशूनां गच्छेयमिति स एतेन यजेत ।
अव हैव पशून्रुन्द्धे भूमानं पशूनां गच्छति ।
तस्य चतसृषु बहिष्पवमानं भवति ।
चतुष्पादा वा अश्वास्सन्तश्चतुश्शफाः ।
ते ये चतुष्पादाः पशवश्चतुश्शफास्तानेवैतेनावरुन्द्धे ।
अष्टास्वष्टास्वाज्यानि ।
अष्टाशफा वै पशवः ।
ते येऽष्टाशफाः पशवस्तानेवैतेनावरुन्द्धे ।
द्वादशो माध्यन्दिनः ।
द्वादशाक्षरा वै जगती ।
पशवो जगती ।
यत्क्षुद्रं पशूनां तज्जागतम् ।
तदेवैतेनावरुन्द्धे ।
षोडशानि पृष्ठानि ।
षोडशकला वै पशवो यांश्च विद्म यांश्च न ।
तानेवैतेन कलाशोऽवरुन्द्धे ।
सविंश आर्भवः पवमानः ।
द्वे वा एते दशदशिन्यौ विराजौ यद्विंशतिः ।
विंशतिप्रतिष्ठाना वै पशवो वैराजाः ।
ते ये विंशतिप्रतिष्ठानाः पशवो वैराजास्तानेवैतेनावरुन्द्धे ।
अथ चतुर्विंशमग्निष्टोमसाम ।
चतुष्पादा वै पशवो वैराजाः ।
ते ये चतुष्पादाः पशवो वैराजास्तानेवैतेनावरुन्द्धे ।
अथो चतुर्विंशत्यर्धमासस्संवत्सरः ।
संवत्सरेणैवैनांस्तत्परिगृह्यात्मन्नधत्त ।
न ह खलु वा एषोऽग्निष्टोमो नोक्थ्य उभयमिवैव ।
नो वा एते ग्राम्याः पशवो नारण्या उभयमिवैव ।
तानेवैतेनावरुन्द्धे १७३