अथैष शुनस्कर्णस्तोमः ।
शुनस्कर्णो ह वै वार्ष्ण्यकः पुण्यकृदपापकृदास ।
स ह चकमे पुण्यमेवास्मिल्ँ लोके कृत्वापापङ्कृत्य स्वर्गं लोकं गच्छेयमिति ।
स एतं यज्ञमपश्यत् ।
तमाहरत् ।
तेनायजत ।
ततो वै स पुण्यमेवास्मिल्ँ लोके कृत्वापापङ्कृत्य स्वर्गं लोकमगच्छत् ।
स यः पुण्यकृत्कामयेत पुण्यमेवास्मिल्ँ लोके कृत्वापापङ्कृत्य स्वर्गं लोकं गच्छेयमिति स एतेन यजेत ।
पुण्यमेवास्मिल्ँ लोके कृत्वापापङ्कृत्य स्वर्गं लोकं गच्छति ।
स त्रिवृद्भवति ।
पराङिव ह वा एषः ।
स्वर्गमेव लोकमभिनिर्मृष्टो यत्त्रिवृत्स्तोमः ।
पराङेवैतेन स्वर्गं लोकमेति ।
तस्य पराञ्च्येव स्तोत्राणि भवन्ति पराञ्चि शस्त्राणि पराञ्चि पृष्ठानि पराचीर्विष्टुतयः ।
पराङेव सर्वो भवति ।
प्रवतीषु स्तुवन्ति पराञ्चमेवैनं तदमुं लोकं गमयन्ति १६७