शश्वद्धोदरश्शाण्डिल्यस्तेनैव पणाय्यतां जगाम यदस्य मनस्येवासैकत्रिकेण यजेयेति ।
स वा एषोऽन्यतर इव यज्ञक्रतुस्सुपणाय्यो वैनेनेष्ट्वा भवति सुपापीयान्वा ।
तस्यैकस्यां बहिष्पवमानं सम्पद्यते उपास्मै गायता नर इति ।
तिसृषु माध्यन्दिनः पवमानो गायत्रमेव गायत्र्यामुत्सेधस्सतोबृहत्यां सैवेळा तन्निधनमाउशनमेव त्रिष्टुभि ।
एतस्यामार्भवः पवमानोऽया रुचा हरिण्या पुनान इति ।
एतस्यामतिच्छन्दसि गायत्रपार्श्वम् ।
स एव स्वरस्तन्निधनम् ।
सप्तपदा भवति ।
सप्त वै छन्दांसि ।
अतिच्छन्दा वै सर्वाण् छन्दांस्यभिभवति ।
तदस्य तत्सर्वाण्येव छन्दांस्युपेतानि भवन्ति ।
तदाहुः पञ्चनिधनमेव वामदेव्यं कार्यम् ।
पञ्चछन्दा आर्भवः पवमानस्सप्तसामा ।
यदह पञ्चनिधनानि तेन छन्दांसि प्रति विभवति ।
यदु वै सप्तपदा तेन सामान्यत्रेव विभवतीति ।
तदु वा आहुर्गायत्रपार्श्वमेव कार्यम् ।
स एव स्वरस्तन्निधनम् ।
आत्मा वै स्वरः प्रजा निधनम् ।
एतदेव समृद्धतरमिव यद्गायत्रपार्श्वम् ।
तस्माद्गायत्रपार्श्वमेव कार्यमिति ।
ताश्चतुर्विंशति स्तोत्र्यास्सम्पद्यन्ते ।
चतुर्विंशत्यर्धमासस्संवत्सरः ।
संवत्सरः प्रजननम् ।
स यः प्रजननं स मा प्रजनयादिति १२७