सप्तदश स्तोमो भवति ।
प्रजापतिर्वै सप्तदश ।
प्रजापति स्वर्गस्य लोकस्याभिनयिता ।
स मा स्वर्गं लोकमभिनयादिति ।
तस्य शतमनड्वाहो दक्षिणा भवन्ति ।
शतायुर्वै पुरुषः शतेन्द्रि यः शतवीर्यस्तस्यैवेन्द्रि यस्य वीर्यस्यावरुद्ध्यै ।
सर्वे वह्नयो भवन्ति ।
वह्निना हि तत्र गच्छति यत्र जिगमिषति ।
सर्वे वरा भवन्ति ।
वर इव वै स्वर्गो लोक स्वर्गस्यैव लोकस्यर्द्ध्यै ।
एतदन्यो दद्यादथान्य स्तोत्रे स्तोत्रे सप्तदश सप्तदश निष्कान्दद्यात् ।
देवासुरा यज्ञेऽस्पर्धन्त ।
ते यद्यदेव देवा यज्ञेऽकुर्वत तत्तद्वेवासुरा अन्वकुर्वत ।
ते देवा अब्रुवन्यद्यद्वाव वयं यज्ञे कुर्महे तत्तन्नोऽसुरा अनुकुर्वते ।
एत हिरण्यसोमेन यजामहा इति ।
अथ ह तर्हि देवेष्वेव हिरण्यमास नासुरेषु ।
संवृक्तं ह देवैरसुराणां हिरण्यमास ।
ते हिरण्यसोमेनायजन्त ।
ते स्तोत्रे स्तोत्रे सप्तदश सप्तदश निष्कानददुः ।
तदेषामसुरा नोदाश्नुवत ।
तेऽब्रुवन्दुराशं बतेदं देवा अक्रतेति ।
तदेव दुराशस्य दुराशत्वम् ।
ततो वै देवा अभवन्परासुराः ।
भवत्यात्मना परास्य द्विषन्भ्रातृव्यो भवति य एवं वेद ।
तस्य शुक्रचन्द्रे आदिष्टसामनी पवमानयोर्भवतः ।
सूर्याचन्द्र मसोर्ह्येष यज्ञः ।
स्तोममेव तद्रू पेण समर्धयन्ति ९९