उन्नेतरुन्मा नयेत्याह ।
विष्णुर्वा उन्नेता यज्ञो वै विष्णुः ।
यज्ञ एवैनं तत्सर्वस्मात्पाप्मनो विमुच्योन्नयति ।
उद्वयं तमसस्परि सुवः पश्यन्तो ज्योतिरुत्तरम्
देवं देवत्रा सूर्यमगन्म ज्योतिरुत्तमम्
इत्येतां जपन्नुदैति ।
एतद्वै ज्योतिरुत्तमं य एष तपति ।
सैषानार्ता देवता ।
तदेतामनार्तां देवतामारभ्योदैति ।
औदुम्बरीराद्रा र्स्स!पलाशास्समिधः कुर्वत एधोऽस्येधिषीमहीति गत्वाहवनीये समिधमभ्यादधाति समिदसि तेजोऽसि तेजो मयि धेहि स्वाहेति ।
अभ्याधायोपतिष्ठते
अपोऽन्वचार्षं रसेन समसृक्ष्महि
पयस्वं अग्न आगमं तं मा संसृज वर्चसा
इति ।
एवमेव पत्नी गार्हपत्येऽभ्याधायोपतिष्ठते ।
आज्यस्थालीं सस्रुवामादायोत्तरेणाग्नीध्रं च सदश्च परीत्यापरेण गार्हपत्यमुपविश्योपस्थे कृष्णाजिनमाधाय चतुर्गृहीतमाज्यं गृहीत्वा जुहोति मयीन्द्रि यं ज्यैष्ठ्यं श्रैष्ठ्यमग्निर्दधातु स्वाहेति ।
स यदेवास्मिन्दीक्षिते यशो भवति तदस्मिन्नुत्थिते यशो भवति ।
तत्कृष्णाजिनं नातिपादयेत्स्रुगवधानं वैनत्कुर्वीत हविषो वाधिपेषणं पुनर्दीक्षितायै वैनन्निदधीत ।
एषा वै कैशिनी दीक्षा ।
एतां ह केशी दार्भ्यो दीक्षामुपनिषसाद ६८