त एते षडृतवष्षड्दिशः ।
त एत ऋतवो दिग्भिर्मिथुना वसन्तेनेयं प्राची दिङ्मिथुना ग्रीष्मेणेयं वर्षाभिरियं शरदेयं हेमन्तेनासौ शिशिरेणेयम् ।
तद्यथा पतिं जाया अनिमेषमीक्षेरन्नेवमेवैना एवंविदं दीक्षमाणमीक्षन्ते ।
तद्यद्दिग्भिरीक्षितस्तस्माद्दीक्षितः ।
स दीक्षिष्यमाण आदित्यमुपतिष्ठेत त्वं देवता दीक्षितासि ।
सा दीक्षमाणस्य तेज इन्द्रि यं वीर्यं यश आदत्से ।
मा मे तेज इन्द्रि यं वीर्यं यश आदिथाः ।
तव दीक्षामनु दीक्ष इति ।
अथर्तूनन्वारोहति ।
य ऋतव ऋतुभ्योऽध्यासन्
पुरा सूर्याच्चन्द्र मसश्च पूर्वे
येभिः प्रजानन्प्रदिशो दिशश्च
तानन्वारोहामि तपसा ब्रह्मणा च
इति प्राणर्तूनन्वारोहति ।
य ऋतवश्चन्द्र मसोऽधि पूर्व
ऋचं वाचं ब्रह्माणमाबभूवुः
इत्येवंविदं ह्याभवन् ।
येभिः प्रजानन्प्रदिशो दिशश्च
तानन्वारोहामि तपसा ब्रह्मणा च
इति देवर्तूनन्वारोहति ।
य एक ऋतुस्त्रय ऋतवश्च
ये षट्चतुर्विंशतिरृतवो ये
द्वादश सप्तदशान्युत विंशतिश्च
तानन्वारोहामि तपसा ब्रह्मणा च
इतीमानृतूनन्वारोहति ।
स एवमेतैस्तैरृतुभिः परिगृहीतः ।
स यथा तैरृतुभिः परिगृहीत एवमेवानार्तस्संवत्सरस्योदृचं गच्छति ।
ऋतुरृतुर्हैवंविदे कल्पते ५२