अथ बृहत्यथ त्रिष्टुप् ।
तदेतद्ब्रह्मणा च क्षत्रेण चोभयतोऽन्नाद्यं परिगृहीतम् ।
ब्रह्मणा च ह वा एनं क्षत्रेण चोभयतोऽन्नाद्यं परिगृहीतमुपतिष्ठते य एवं वेद ।
तस्माद्ब्राह्मणेन क्षत्रियाय न द्रो ग्धव्यं न क्षत्रियेण ब्राह्मणाय ।
समानं ह्येनयोरन्नाद्यम् ।
तस्माद्यद्ब्राह्मणो महदिव गच्छति क्षत्रियमेव स तस्यान्नाद्यस्य द्वितीयं गोप्तारमिच्छते ।
यत्क्षत्रियो ब्राह्मणमु एव ।
चतुरक्षराणि ह वा अग्रे छन्दांस्यासुरयज्ञवाहानि ।
अथ हेन्द्र स्य त्रिदिवे सोम आस ।
तं हाग्नयो गन्धर्वा जुगुपुरेत एव धिष्णयाः ।
त उ एवाशीविषाः ।
स हिरण्मय्योः कुश्योरास ।
ते ह स्म निमेषमात्रमभिसम्पततः ।
तानीमानि छन्दांस्यब्रुवन्सोममाहराम यज्ञं तनवामहा इति ।
सा जगती प्रथमोदपतदोजिष्ठा बलिष्ठा भूयिष्ठा वीर्यवत्तमा मन्यमाना ।
तस्यै परेतायै सोमपालास्त्रीण्यक्षराण्यविन्दन्त ।
सैकाक्षरा पुनरागच्छद्दीक्षां च पशूंश्चाहरन्ती ।
तस्माद्य एव पशुमान्भवति तं दीक्षोपनामुका ।
अथ त्रिष्टुबुदपतत् ।
तस्यै परेतायैसोमपाला एकमक्षरमविन्दन्त ।
सा त्र्यक्षरा पुनरागच्छत्तपश्च दक्षिणाश्चाहरन्ती ।
तस्मात्त्रिष्टुभो लोके दक्षिणा नीयन्ते तस्मादु तमेव तपस्तप्यमानं मन्यन्ते २८७