स हैवं विद्वानहोरात्रयोरर्धमासशो मासश ऋतुशः संवत्सरश एतस्मिन्सर्वस्मिन्नात्मानमुपसन्धाय तं मृत्युं तरति यः स्वर्गे लोके ।
न हैवंवित्पुनर्म्रियते ।
तस्य हर्ङ्मयान्यस्थानि भवन्ति साममयानि मांसानि ।
स एषोऽपहतपाप्मा धूतशरीरोऽतीत्यैतं मृत्युं शरीरं धूनुते ।
अथैते दैवी च मानुषी च विराजौ ।
तयोरेष एतदादित्योऽध्यूढस्तपति ।
चतस्रो दिशश्चत्वारोऽवान्तरदेशा द्वाविमौ लोकौ ।
एषा दैवी विराट् ।
अथ मानुषी ।
चत्वारोऽत्तारष्षडाद्याः ।
ब्राह्मणश्च राजन्यश्च वैश्यश्च शूद्र श्चैतेऽत्तारः ।
गौश्चाश्वश्चाजाश्चाविश्च व्रीहिश्च यवश्चैत आद्याः ।
एतयोरेष एतदादित्योऽध्यूढस्तपति ।
तन्न शोको न हिमो नाशनायति न पिपासति नास्य का चनावृत्तिरस्ति ।
न ह वा अशनायति न पिपासति नास्य का चनावृत्तिर्भवति य एवं वेद २५२