२४५

क्ळ्प्तं ह वै लोकं यजमानोऽभिजायते ।

अप एव प्रथमस्य तृचस्य प्रथमया स्तोत्रियया जयति भूमिं द्वितीयाग्निं तृतीयया ।

अन्तरिक्षमेव द्वितीयस्य च तृचस्य प्रथमया स्तोत्रियया जयति वायुं द्वितीयया प्राणं तृतीयया ।

दिवमेव तृतीयस्य तृचस्य प्रथमया स्तोत्रियया जयति आदित्यं द्वितीयया नक्षत्राणि तृतीयया ।

नवैता बहिष्पवमान्यो भवन्ति नव देवलोकाः ।

तानेवैताभिराप्नोति ।

ता एतास्तिस्रो विराजो दैवी यज्ञिया मानुषी ।

एतासु ह सुचित्तिश्शैलनो जनकं वैदेहं समूदेस होवाच श्रद्धा माविददृत्विजो मे ह्वयन्त्विति ।

तस्मै ह कुरुपञ्चालानृत्विज ऊहुः ।

तेषु हागतेषु शैलनो बिभयां चकार गच्छद्ब्राह्मणा इवोदन्त्यान्वाहिनो लघूयेदिति ।

स होवाच सम्राड्वाक्यं मेऽस्तीति ।

तिस्रो वा इमा विराजो तृप्यन्तीः सर्वकामा अन्नाभिधानाः ।

तासु स्म त्वा योऽन्तरवदधाति तं स्मैवोद्गातारं वृणीष्व ।

स वाव तेषां कामानामभिवोढा य एतासु कामाः ।

स उ एव पुनर्मृत्योरतिवोढा य एवं वेदेति २४५