तदु ह स्माह कहोळः कौषीतकेयो दीर्घस्तनी बत तेषां विराड्येषां स्तोत्रिये विराजः स्तनाविति ।
अपि नूनमेतां विराजं प्रतिवेशतो दुह्रे इति ह स्माह ।
अक्षर्यामेवैतां सम्पदं देवा उपासत ।
तामृषय उपासत ।
तामु एव वयं परोऽवर उपास्महे ।
एतासामेव नवतिशतस्य स्तोत्रियाणां पञ्च च सहस्राण्या चत्वारिंशतान्या द्वासप्ततिरक्षराणि ।
तद्ये एव ते द्वासप्ततितमे अक्षरे तावेव विराजः स्तनौ ।
स द्विपाद्यजमानः प्रतिष्ठित्या इति ।
तदाहुर्यद्द्वापरः स्तोमोऽथ केन कृतस्तोम इति ।
अक्षरैरिति ब्रूयात् ।
अथो स्तोत्रैरिति ।
अथो स्तुतशस्त्रैरिति ।
अथो यद्दशकृतमिति ब्रूयात्तेनो एव कृतस्तोम इति ।
अयमयं ह वाव दशकृतं उपाप्नोति २३६