२३४

पुरश्चक्रं पथो बिले

तं चक्रमभिवर्तते योऽसम्पन्नेन यजते

पाको यज्ञेन देवयुर्यद्ददाति तदेवास्यलोकमभिगच्छति

इति ।

पाकाः सन्तोऽविजानन्तोऽदेवायतेति हैनांस्तदुवाच ये विराजमत्ययजध्वमिति ।

तदाहुः कुतो यज्ञमतथाः क्वैनं प्रत्यतिष्ठिप इति ।

यत एवैनमतसीति ब्रूयात्तदेवैनं प्रत्यतिष्ठिपमिति ।

पुरुषाद्ध वै यज्ञस्तायते पुरुषे प्रतितिष्ठति ।

अथ ह हृत्स्वाशया आल्लकेयो महावृषो राजा पुत्रं दीक्षयां चकार ।

तस्य ह सोमशुष्मः सात्ययज्ञिरुद्गीथायोढ आस ।

तमु ह महावृषाणां दूता आसस्रुरागच्छ समितिर्वा इयमिति ।

तद्ध प्रधावयन्नुवाचोद्गातरेतं ते पुत्रं परिददानीति ।

स हेष्ट्वा पुनराजगाम ।

स होवाचोद्गातः क्व यज्ञं प्रत्यतिष्ठिपः क्व यजमानं क्वास्य पशूनिति ।

तद्ध न प्रत्युवाच ।

स होवाच पुनर्मे पुत्रं दीक्षयत न वै विद्म यत्र मे पुत्रमकृदिति ।

तमु ह पुनर्दीक्षयां चक्रुः ।

तस्य ह स्वयमेवोज्जगौ ।

स यत्प्रत्यवक्ष्यद्यजमान एव यज्ञं प्रत्यतिष्ठिपं यजमानं वामदेव्ये रथन्तरेऽस्य पशूनिति २३४