अथ मैधातिथम् ।
काण्वायनाः सत्त्रादुत्थायायन्त आयुञ्जानाः ।
काण्वायनाः सत्त्रादुत्थायायन्त आयुञ्जानाः ।
ते होद्गीथा इति किमुद्वत्यैतद्वनामुर्वारुबहुवृत्तमशनायन्त उपेयुः ।
तेऽकामयन्तेमानेव पशून्भूतानुत्सृजेमहीति ।
स एतन्मेधातिथिः काण्वः सामापश्यत् ।
तेनोपन्यषीदन्
आ त्वेता नि षीदतेन्द्र मभि प्र गायत । सखायः स्तोमवाहसः
पुरूतमं पुरूणामीशानं वार्याणाम् । इन्द्रं सोमे सचा सुते
स घा नो योग आ भुवत्स राये स पुरन्ध्याम्
इति ।
पशवो वै रयिः ।
ततो वै ते तान्पशून्भूतानुदसृजन्त ।
हिङ्कारेण हैवैनानुत्ससृजिरे ।
ते हैतेऽत्र पश्चादुर्वारुपृश्नय इति पशवः ।
तदेतत्पशूनामुत्सृष्टिः साम ।
अव पशून्रुन्द्धे बहुपशुर्भवति य एवं वेद ।
यदु मेधातिथिः काण्वोऽपश्यत्तस्मान्मैधातिथमित्याख्यायते २२६