अयं ते इन्द्र सोमः इति ।
पुनःप्रोक्तिर्ह वा एषा हविषः ।
अयं नु ते परो यज्ञः इति ह वा एतदिन्द्रा य प्राहुः ।
द्वितीयं ह्येतद्धविः क्रियते यद्रा त्रिः ।
तास्वौर्ध्वसद्मनम् ।
और्ध्वसद्मनेन वै देवा एषु लोकेषूर्ध्वा असीदन् ।
यदेषु लोकेषूर्ध्वा असीदंस्तदौर्ध्वसद्मस्यौर्ध्वसद्मनत्वम् ।
तदेतत्स्वर्ग्यं साम ।
ऊर्ध्व एवैतेन स्वर्गे लोके सीदति य एवं वेद ।
और्ध्वसद्मनेन वै देवा असुराणां सुवृक्तिभिः इति पशूनवृञ्जत नृमादनमिति वज्रं प्राहरन्भरेष्वा इति स्वर्गं लोकमारोहन् ।
और्ध्वसद्मनेनैव द्विषतो भ्रातृव्यस्य सुवृक्तिभिः इत्येव पशून्वृङ्क्ते नृमादनमिति वज्रं प्रहरति भरेष्वा इति स्वर्गं लोकमारोहति ।
तान्याहुर्नानोपेत्यानि ।
नानेव वा इमे लोकाः ।
एषां लोकानां विधृत्या इति ।
सुवृक्तिभिः इति वा अयं लोकः नृमादनमित्यन्तरिक्षं भरेष्वा इत्यसौ ।
तस्मान्नानोपेत्यान्येषां लोकानां विधृत्यै २१८