तासु श्रौतकक्षम् ।
श्रुतकक्षः काक्षीवतः पशुकामः तपोऽतप्यत ।
स एतत्सामापश्यत् ।
तेनास्तुत ।
स एतामिळां उपैत् ।
पशवो वा इळा ।
ततो वै स पशूनवारुन्द्ध ।
तदेतत्पशव्यं साम ।
अव पशून्रुन्द्धे बहुपशुर्भवति य एवं वेद ।
पुनर्नितुन्नछन्दो भवति ।
यत्र यत्र वै देवाश्छन्दसां रसमन्वविन्दंस्तत्पुनर्नितुन्नमकुर्वन् ।
तत्पुनरभ्याघ्नन् ।
धीतेवैषा यद्रा त्रिः ।
तद्यत्पुनर्नितुन्नछन्दो भवति रसमेवास्यामेतद्दधति ।
रसस्यैवैषानुवृत्तिः ।
यदु श्रुतकक्षः काक्षीवतोऽपश्यत्तस्माच्छ्रौतकक्षमित्याख्यायते ।
तदैळमच्छावाकसाम भवति ।
पशवो वा इळा ।
पशुष्वेवैतत्प्रतितिष्ठति २१७