प्र व इन्द्रा य मादनमिति मद्वतीर्भवन्ति ।
रसो वै मदः ।
धीतेवैषा यद्रा त्रिः पीडितेव ।
नाभिषुन्वन्ति ।
यदेवादस्तृतीयसवनादृजीषमतिरेचयन्ति तेनास्यां चरन्ति ।
तद्यदेता मद्वतीर्भवन्ति रसमेवास्यामेतद्दधति ।
आइवैनामेतेन प्याययन्ति ।
तासु शाक्त्यम् ।
शाक्त्येन वै शाक्त्याः पशूनवारुन्धत ।
तच्छाक्त्यस्य शाक्त्यत्वम् ।
तदेतत्पशव्यं साम ।
अव पशून्रुन्द्धे बहुपशुर्भवति य एवं वेद ।
शाक्त्या अन्नाद्यकामास्तपोऽतप्यन्त ।
त एतत्सामापश्यन् ।
तेनास्तुवत ।
ततो वै तेऽन्नाद्यमरुन्धत ।
तस्य वा एतस्यास्ति यथैव गौरीवितस्यैवम् ।
अन्नं वै गौरीवितम् ।
अन्नमु वै श्वस्तनम् ।
अन्नमु ह वा इदं सर्वमतिरिरिचे ।
अतिरिक्तेवैषा यद्रा त्रिः ।
अतिरिक्तं रात्र्यामन्नाद्यं दधति ।
तत्स्वारं भवति ।
प्राणो वै स्वरः ।
अन्नमु वै प्राणाः ।
तदेतदभिपूर्वस्यैवान्नाद्यस्यावरुद्धिः साम ।
अवान्नाद्यं रुन्द्धेऽन्नादः श्रेष्ठः स्वानां भवति य एवं वेद ।
यदु शाक्त्या अपश्यंस्तस्माच्छाक्त्यमित्याख्यायते २१५