एकाक्षरं देवानामवममासीत्सप्ताक्षरं परमम् ।
नवाक्षरमसुराणामवममासीत्पञ्चदशाक्षरं परमम् ।
सप्ताक्षरं च नवाक्षरं च सन्निहिते आस्तामीद्र य्ञ्च्यन्यानि यत्तान्यासन्नीद्र य्ञ्च्यन्यानि ।
तान्प्रजापतिरानुष्टुभोऽन्तरा विक्रम्यातिष्ठत् ।
ते समीक्षमाणास्सञ्चाकशतोऽतिष्ठन्नन्योन्यस्य रन्ध्रमिच्छन्तः ।
ते देवाः प्रजापतिमुपाधावञ्जयामासुरानिति ।
तेभ्य एतं षोडशिनं वज्रं प्रायच्छत् ।
एतेनैषां छन्दोभिश्छन्दांसि संवृज्य मामुपसम्पादयथेति ।
त एकाक्षरेण पञ्चदशाक्षरमवृञ्जत द्व्यक्षरेण चतुर्दशाक्षरम् ।
सानुष्टुबभवत् ।
तां प्रजापतिमुपसमपादयन् ।
त्र्यक्षरेण त्रयोदशाक्षरं चतुरक्षरेण द्वादशाक्षरम् ।
सानुष्टुबभवत् ।
तां प्रजापतिमुपसमपादयन् ।
पञ्चाक्षरेणैकादशाक्षरं षडक्षरेण दशाक्षरम् ।
सानुष्टुबभवत् ।
तां प्रजापतिमुपसमपादयन् ।
सप्ताक्षरेण नवाक्षरमष्टाभिरेवाष्टौ ।
सानुष्टुबभवत् ।
तां प्रजापतिमुपसमपादयन् ।
तेषां छन्दोभिरेवं छन्दांसि संवृयासुरान्निरवाघ्नन् ।
तान्निरवहतान्दारान्यतः प्रजापतिरश्वोऽरुणपिशङ्गो भूत्वा पराप्रोथत् ।
त एत उदन्तेष्वधिगम्यन्त एकैक इव ।
ततो वै देवा अभवन्परासुराः ।
भवत्यात्मना परास्य द्विषन्भ्रातृव्यो भवति य एवं वेद १९७