सर्वो ह खलु वै षोडशिमान् ।
यत्रोद्वंशीयं क्रियते उत्तमं पदं पुनरभ्यस्यति ।
षोडश्येव तेन रूपेण क्रियते ।
वज्रो वै भ्रातृव्याय षोडशी ।
वज्रमेवैतद्द्विषते भ्रातृव्याय प्रहरति स्तृत्यै ।
तमो वै देवासुरानन्तरासीत् ।
ते देवा एतमर्धेळं धूयधरा अतिक्षरन्ति ।
अपश्यन् ।
तेनैनद्व्यायन् ।
यं द्विष्यात्तं मनसा ध्यायेत् ।
एतमर्धेळमुपावयन्व्येवैनमेत्य् ।
अध्यर्धेळं स्वरति ।
तस्माद्धूयार्धरा अतिक्षरन्ति ।
अषाढो ह सावयसोऽतिरात्रेणेजे ।
तदु हातिधन्वश्शौनकः प्रसृप्त । आस ।
स होद्वंशीयमतिरात्रे छावाकसाम चक्रे ।
तं होवाच मैवं कुरुत ।
प्रलुप्तेळाः स्वरः परस्तादप्रतिष्ठितः पारिचर्यस्य रूपमिति ।
स होवाच तां वै वयं कृत्स्नामिळामुपेत्य स्वरेणैव सन्तत्य रात्रिं प्रवत्स्यामहा इति ।
नेति हेतर उवाच ।
इन्द्रो वाव तेन साम्नासुरानन्वभ्यवैत् ।
ते बलं स्वरं विदित्वा प्रत्याद्र वन् ।
तं प्राकुर्वत ।
स प्रकृत एतमर्धेळं न्यहन् ।
त्राणाय वा एष यदर्धेळ । इति १९०