१८६

त्रीन्द्रि यं वा एतत्साम ।

षन्द्री रृच षन्द्रं साम ।

इन्द्रः इति निधनं भवति ।

त्रीणि पुरुष इन्द्रि याण्यात्मा प्रजा पशवः ।

तान्येवैतेनात्मन्परिगृह्णीते ।

तानब्रवीत्किङ्कामो व एकः किङ्काम एकः किङ्काम एक इति ।

सोऽब्रवीद्रा योवाजः पशुकामोऽहमस्मीति ।

तस्मा इळां प्रायच्छत् ।

पशवो वा इळा ।

अथाब्रवीत्पृथुरश्मिः क्षत्रकामोऽहमस्मीति ।

तस्मै क्षत्रं प्रायच्छत् ।

स एव पृथुर्वैन्यः ।

अथाब्रवीद्बृहद्गिरिरन्नाद्यकामोऽहमस्मीति ।

तस्मा अथकारं प्रायच्छत् ।

अन्नं वा अथकारः ।

सौभरं प्रजाकामः कुर्वीत ।

हुसिति निधनमुपेयात् ।

सौभरमन्नाद्यकामः कुर्वीत ।

ऊर्गिति निधनमुपेयात् ।

सौभरं वृष्टिकामः कुर्वीत ।

हिसिति निधनमुपेयात् ।

सौभरमुद्ग्रहणकामः कुर्वीत ।

उदिति निधनमुपेयात् ।

सौभरं स्वर्गकामः कुर्वीत ।

ऊ इति निधनमुपेयात् ।

भारद्वाजायनान्ह सत्त्रमासीनान्पप्रच्छुः केन प्रजाकामा अस्तोढ्वमिति ।

सौभरेणेति ।

केनान्नाद्यकामा इति ।

सौभरेणेति ।

केन वृष्टिकामा इति ।

सौभरेणेति ।

केनोद्ग्रहणकामा इति ।

सौभरेणेति ।

केन स्वर्गकामा इति ।

सौभरेणेति ।

एवमिव वा एतत्साम ।

एते वा एतस्मिन्न्कामाः ।

एतानेव कामानवरुन्द्धे ।

यत्काम एवैतेन साम्ना स्तुते समस्मै स काम ऋध्यते १८६