प्रायां मायित्रान्नू शांसीषामूर्जो नपातं स ह्यायुमा इति ।
यन्नायुमा इति ब्रूयान्नायुष्मान्यजमानस्स्यात् ।
अथ यदायुमा इत्याहायुरेवैतदुद्गातात्मंश्च यजमाने च दधाति ।
हिं मायास्मायूः आशेमा हव्यदाताया उ वा इति ।
यद्दाशेम इति ब्रूयाद्दंशुका एनं स्युः ।
अथ यदाशेमा इत्याहाश्नुत एव ।
आशेमा हाव्या दातायायि भुवद्वाजेष्वविता भूवाद्धिं मायि वार्धा इति ।
वृद्ध इव ह्येतर्हि यज्ञो भवति ।
उत त्राता बहूनामिति ।
यत्तनूनामिति ब्रूयात्तनुरिव यजमानस्स्यात् ।
अथ यद्बहूनामित्याह बहूनामेवैनमेतत्त्रातारं करोति १७७