नार्मेधं नाथकामः कुर्वीत ।
नृमेधश्च वै सुव्रतश्च भ्रातरौ ।
तौ हाग्निकान्यादधाते ।
स ह नृमेधस्सुव्रतस्योज्जगौ ।
तद्ध यज्ञायज्ञीयेनैवास्तुतमास ।
अथ हैनमासस्रुः ।
यजमानस्य वै त उद्गातुः पुत्रौ पुत्रममीमरतामन्तकधृतिं सौव्रतिं नकिरश्च शकपूतश्चेतितं ह बाहू परामृशन्नुवाच ब्राह्मणा एष वो यज्ञस्तेन यं कामयध्वे तं याजयतानेन न्वा अहं तच्चातयिष्य । तद्यातयिष्य इति ।
तं हौदुम्बर्यामनुवेष्ट्य शणशलाकाभिरुपादीपयां चकार ।
सोऽकामयतोदित इयां गातुं नाथं विन्देय न मायमग्निर्दहेदिति ।
स एतत्सामापश्यत् ।
तेनास्तुत ।
ततो वै स गातुं नाथमविन्दत नैनमग्निरदहत् ।
अपि ह तच्छुल्बकं प्रददाह येनानुवेष्टित आस ।
तदेतद्गातुविन्नाथवित्साम ।
गातुं वै स नाथमविन्दत ।
विन्दते गातुं नाथं य एवं वेद ।
यदु नृमेधोऽपश्यत्तस्मान्नार्मेधमित्याख्यायते १७१