प्रजापतिर्ह खलु वा एष यस्संवत्सरः ।
स ह षण्मासोऽन्यतरमन्यतरं पादमुद्ग्राहं तिष्ठति ।
स यदोष्णमुद्गृह्णात्यथ हेदमुपर्युष्णो भवत्यध उ ह तदा शीतो भवति ।
तस्माद्ग्रीष्म उपर्युष्णोऽधश्शीतमधिगम्यते ।
तस्मादु ग्रीष्मे शीताः कूप्या अप उदाहरन्ति ।
अथ यदा शीतमुद्गृह्णात्यथ हेदमुपरि शीतो भवत्यध उ ह तदोष्णो भवति ।
तस्माद्धेमन्नुपरि शीतोऽध उष्णमधिगम्यते ।
तस्मादु हेमन्नुष्णाः कूप्या अप उदाहरन्ति ।
एवं ह वा एष प्रजापतिस्संवत्सरः प्रजा बिभर्ति ।
अथ ह वा एतं सौम्यं चरुमाहरन्ति ।
यद्ध वा उद्गातुर्यज्ञ ऊनं वातिरिक्तं वा कुर्वतो मीयते यमलोकं ह वा अस्य तद्गच्छति ।
तद्धापि मृतोदीरिण आहुर्यमस्यैतत्सभायामपश्याम इति ।
तदेतेन पुनराह्रियते यदेतं सौम्यं चरुमाहरन्ति ।
तं हावेक्षेत
यन्मे मनो यमं गतं यद्वा मे अपरागतम्
राज्ञा सोमेन तद्वयं पुनरस्मासु दध्मसि
मनसि मे चक्षुरधाश्चक्षुषि मे मनः
आयुष्मत्या ऋचो माच्छैत्सि । मा साम्नो भागधेयाद्वियोषम्
इति ।
तद्धापि छायां पर्यवेक्षेतात्मनोऽप्रणाशाय ।
अथो सर्पिषोऽक्ष्योरादधीत चक्षूष आप्यायनाय ।
तदपि विज्ञानमसद् ।
य आत्मानं न परिपश्येदपेतासुः स स्यात् ।
तस्मात्सत्यादप्याज्यं भूय आनीय पर्येवात्मानं दिदृक्षेत सर्वस्यायुषोऽवरुद्ध्यै १६७