अथैता भवन्ति अभि प्रियाणि पवते चनोहितः इति ।
प्रजापतिः प्रजा असृजत ।
ता अप्राणा असृजत ।
ताभ्य एताभिरेवर्ग्भिः प्राणानदधात् ।
अभि प्रियाणि पवते चनोहितः इति ।
प्रजा वै प्रियम् ।
ता अभि इत्येव प्राणेनाभ्यपवत ।
नामानि यह्वो अधि येषु वर्धते इति ।
महा वै प्रजा नामानि ।
आ सूर्यस्य बृहतो बृहन्नधि रथं विष्वञ्चमरुहद्विचक्षणः इति ।
प्राणो वै विष्वङ् ।
सोऽयं विष्वञ्चति ।
ता एता आयुष्या ऋचः ।
सर्वमायुरेत्येताभिर्तुष्टुवानः
तासु कावम् ।
कविर्वै भार्गवो देवेष्वमर्त्यं गन्धर्वलोकमैच्छत ।
स एतत्सामापश्यत् ।
तेनास्तुत ।
ततो वै स देवेष्वमर्त्यं गन्धर्वलोकमाश्नुत ।
तदेतल्लोकवित्साम ।
अश्नुते देवेष्वमर्त्यं गन्धर्वलोकमेतेन तुष्टुवानः ।
यदु कविर्भार्गवोऽपश्यत्तस्मात्कावमित्याख्यायते ।
तत्स्वारं भवति ।
स्वरेण वै देवेभ्योऽन्ततोऽन्नाद्यं प्रदीयते ।
ऋक्समं पवमानान्ते भवति ।
नर्चा सामातिरेचयन्ति नर्चं साम्ना ।
तद्यदिहेव चेहेव च पवमने न स्तुवन्ति एतस्यैव समतायै समं कॢप्त्यै ।
पदानुस्वारं पुरस्ताद्गायत्रं भवति पदानुस्वारमुपरिष्टात्पवमानान्ते ।
तस्मादुभयतःप्राणाः प्रजा ऊर्ध्वाश्चावाचीश्च ।
यां ह खलु वै पितापुत्रौ नावमजतो न स रिष्यति ।
दैव्येषा नौर्यद्यज्ञः ।
तावेतत्पितापुत्रावेवाजतः ।
औशनं पुरस्ताद्भवति कावमुपरिष्टाद्यज्ञस्यैवारिष्ट्यै ।
तस्माद्यदाशु नावमधिरोहन्ति पितापुत्रौ हैवाग्रेऽधिरोहतः ।
पञ्चैतानि छन्दांस्यार्भवे पवमाने भवन्ति सप्त सामानि ।
तद्द्वादश सम्पद्यन्ते ।
द्वादश मासास्संवत्सरः ।
पञ्चो वा एवामूनि सामानि माध्यन्दिने पवमाने भवन्ति ।
ऋतव एव ।
मासा एवार्भवे पवमाने कल्पन्त ऋतवो माध्यन्दिने ।
स हैष संवत्सर एव व्यूढो यद्यज्ञः १६६