१५६

द्वे वावेदमग्रे सवने आस्ताम् ।

द्वाभ्यां वावेदं सवनाभ्यां देवा अग्रे व्यजयन्त ।

तान्विजित्य यथालोकमासीनानिन्द्र एत्याब्रवीत्त्रीणि छन्दांसि त्रयः प्राणापानव्यानास्त्रय इमे लोकास्त्रिर्देवेष्वित्याहुः ।

एतेमानि त्त्रीणि सवनानि करवामेति ।

तेऽब्रुवन्न शक्ष्यामोऽनेन न्वाव वयं पूर्वेण कर्मणा परिश्रान्तास्स्म इति ।

स इन्द्रो ऽब्रवीत्स वा अहं मदेवाधि तृतीयसवनं निर्मिमा इति ।

स आत्मन एवाधि तृतीयसवनं निरमिमीत ।

तदिन्द्रो ह वा एतद्देवतानां यत्तृतीयसवनम् ।

इन्द्रे ण हास्य देवतानां स्तुतं भवति य एवं विद्वांस्तृतीयसवनेन स्तुते ।

धीतं इव वै तृतीयसवनम् ।

जागतं सुपर्ण आहरन्नधयत् ।

तदेतद्पीडितमिव ।

स्वादिष्ठया इति स्वदयन्त्येवैनत्तेन ।

मदिष्ठया इति रसमेवास्मिंस्तन्मदं दधति ।

आशिरमवनयन्ति पशुना चरन्त्यैवैतेन प्याययन्ति ।

रक्षोहा विश्वचर्षणिरभि योनिमयोहतमिति पूर्वयोरेवैष सवनयोरभिसङ्क्रमः ।

तासु गायत्रमुक्तब्राह्मणम् १५६