नेत्यब्रुवन् ।
साधुविभक्ता नो लोकास्तान्न शक्ष्यामस्संलोभयितुमिति ।
तेऽब्रुवन्यद्वयमिह स्वयं पश्यामस्तदस्माकमस्त्विति ।
तेभ्य एताः कलिन्दाः प्रायच्छन्नेतासु श्राम्यतेति ।
तद्यत्कलिभ्यः कलिन्दाः प्रायच्छंस्तत्कलिन्दानां कलिन्दत्वम् ।
स एतत्कलिर्वैतदन्यस्सामापश्यत् ।
तेनास्तुत ।
तेनेममवान्तरदेशं दुर्यन्तं लोकमपश्यत् ।
तमजयत् ।
तदेतल्लोकवित्साम ।
विन्दते लोकमेतेन तुष्टुवानः ।
गन्धर्वलोकतां ह त्वाव नातिजयति गन्धर्वलोकतामिवैव जयति ।
यदु कलिर्वैतदन्योऽपश्यत्तस्मात्कालेयमित्याख्यायते ।
देवा वै पूर्वाभ्यां सवनाभ्यां तृतीयसवनं प्रवृह्य स्वर्गं लोकमायन् ।
त इमे लोका व्यवृह्यन्त वि यज्ञोऽवृह्यत ।
ते देवा अकामयन्त समिमाल्ँ लोकान्दध्याम सं यज्ञं दध्यामेति ।
त एतत्सामापश्यन् ।
तेनास्तुवत ।
तेनेमाल्ँ लोकान्समदधुस्सं यज्ञमदधुः ।
तद्यदिमाल्ँ लोकान्समदधुस्तद्वा अस्य स्वर्ग्यम् ।
तेन गन्धर्वलोकतामतिजयति ।
तरो वै यज्ञस्स्तोमो विदद्वसुः ।
यज्ञेन च वाव ते तत्स्तोमेन चेमाल्ँ लोकान्समदधुस्सं यज्ञमदधुः ।
यज्ञेन चैवास्य स्तोमेन च यज्ञस्संहितो भवतीमे च लोका य एवं वेद ।
सोमो ह खलु वै राजा कालेयम् ।
सदेवो हास्य यज्ञो भवति ।
यथा ह वा इदं बद्धवत्सा हिङ्करी तुरीयत्येवं ह वाव तमिन्द्र स्सोममागच्छति यस्मिन्कालेयेन स्तुवन्ति ।
तस्मादु हैतस्मात्साम्नो नैव कदा चनेयात्सेन्द्रो मे सदेवो यज्ञोऽसदिति ।
सेन्द्र मेवैतेन सदेवं यज्ञं कुरुते ।
तदैळमच्छावाकसाम भवति ।
पशवो वा इळा ।
पशुष्वेव तत्प्रतितिष्ठति १५५