१४९

गोतमस्य मनार्ये मनोऽपक्रान्तः कुर्वीत ।

गोतमाद्वै मनोऽपाक्रामत् ।

सोऽकामयत न मन्मनोऽपक्रामेत्पुनर्मा मन आविशेदिति ।

स एते सामनी अपश्यत् ।

ताभ्यामस्तुत ।

ततो वै तं पुनर्मन आविशन्नास्मान्मनोऽपाक्रामत् ।

षनं पुनर्मनो विशति नास्मान्मनोऽपक्रामति य एवं वेद ।

तत्पिबा इति रथन्तरसाम्नः पिबाई इति बृहत्साम्नः ।

यदु गोतमोऽपश्यत्तस्माद्गोतमस्य मनार्ये इत्याख्यायेते १४९