श्यैतं पशुकामः कुर्वीत ।
प्रजापतिः पशूनसृजत ।
तेऽस्मात्सृष्टा अपाक्रामन् ।
सोऽकामयत न मत्पशवोऽपक्रामेयुरभि मावर्तेरन्निति ।
स एतत्सामापश्यत् ।
तेनास्तुत ।
तस्य वसु इत्येव निधनमुपैत् ।
तत्पशवो वै वसु ।
ततो वै तं पशवोऽभ्यावर्तन्त ।
ततोऽस्मादनपक्रामिणोऽभवन् ।
सोऽब्रवीच्छ्येती वा इमान्पशूनकृषीति ।
तदेव श्यैतस्य श्यैतत्वम् ।
तदेतत्पशव्यं साम ।
श्येतीकृता एनं पशव उपतिष्ठन्तेऽभ्येनं पशव आवर्तन्ते नास्मात्पशवोऽपक्रामन्ति य एवं वेद ।
तद्द्व्यक्षरणिधनं भवति प्रतिष्ठायै ।
द्विपाद्वै यजमानः प्रतिष्थित्यै १४८