इमौ वै लोकौ सह सन्तौ व्यैताम् ।
तयोर्न किं चन समपतत् ।
ते देवमनुष्या आशनायन् ।
इतःप्रदानाद्धि ते देवा जीवन्त्यमुतःप्रदानान्मनुष्याः ।
ते बृहद्र थन्तरे अब्रूतां ये नाविमे प्रिये तन्वौ ताभ्यां विवहावहा इति ।
श्यैतं ह वा अग्रे रथन्तरस्य प्रिया तनूरास नौधसं बृहतः ।
ताभ्यां व्यवहेताम् ।
ऊषानेवासावमुतोऽस्यै शुल्कमकरोद्धूममित इयममुष्यै ।
वर्षमेवासावमुतोऽस्यै शुल्कमकरोद्देवयजनमित्यियममुष्यै ।
सवहतू उ हैने वेद य एवं वेद ।
मेनामेनं वाव ते तद्व्यवहेताम् ।
तस्मादाहुर्न मेनामेनं व्यूह्यमिति ।
बृहद्र थन्तरयोर्ह वा एष विवाहमभ्यारोहति ।
स ईश्वरः पराभवितोः ।
ते तन्वावब्रूतामावं नु निधनाभ्यां विवहावहा इति १४५