विच्छिन्नमिव वा एतत्साम प्रतिहारं प्रति ।
कया शचायि वा र्तो हायीति सङ्क्रामेदनादृत्य प्रतिहारम् ।
तदु तद्दुष्कररूपम् ।
सामि ताम्येत्तत् ।
प्रतिहार एव प्रतिह्रियमाणे वागित्युद्गाता ब्रूयात् ।
वाग्वै ब्रह्म ।
वाचैवैनत्तद्ब्रह्मणा सन्दधाति ।
आपो वै देवानां पत्नय आसन् ।
ता मिथुनमैच्छन्त ।
ता मित्रावरुणावुपैताम् ।
ता गर्भमदधत ।
ततो रेवतयः पशवोऽसृज्यन्त ।
रेवतीषु पशुकामस्य कुर्यात् ।
पशुमानेव भवति ।
ईश्वरो ह त्वप्रजातिर्भवितोः ।
कवतीभ्यो ह्येति प्राजापत्याभ्यः ।
अथ ह वा एतद्भरद्वाजः पृश्निस्तोत्रं ददर्श पशुकामः कया नश्चित्र आ भुवद् । रेवतीर्न सधामदे । अभी षु नः सखीनामिति ।
स यदेकां रेवतीं मध्यतोऽपिसृजति तेन पशुभ्यो नैति ।
यदु कवत्यौ प्राजापत्ये अभितो भवतस्तेनो प्रजायै नैति ।
तत्स्वारं भवति ।
प्राणो वै स्वरः ।
प्राणानेवैतत्पशुषु दधाति ।
ईश्वरो ह तु स्वरेण यजमानस्य पशून्निःस्वरितोर्यद्यनिधनं कुर्यात् ।
प्राणानपिहन्यात् १४०