देवासुरा अस्पर्धन्त ।
ते देवा वज्रं क्षुरपविमसृजन्त पुरुषमेव ।
तमसुरानभ्यवृञ्जन् ।
सोऽसुरानपोह्य देवानभ्यावर्तत ।
तस्माद्देवा अबिभयुः ।
तमभिपद्य बृहद्र थन्तरयोः प्रौहन् ।
स एष वज्रः क्षुरपविर्बृहद्र थन्तरयोः पुरुष एव ।
स यं द्विष्याद्बृहद्र थन्तरयोरेनं मुखेऽपिदध्यात् ।
यदि राथन्तरस्सोमस्स्याद्र थन्तरे प्रस्तुते ब्रूयान्नमो मात्रे पृथिव्यै रथन्तर मा मा हिंसीः इति ।
यदि बार्हतस्सोमस्स्याद्बृहति प्रस्तुते ब्रूयाद्दिवं पितरमुपश्रये बृहन्मा मा हिंसीः इति ।
अथानुमन्त्रयेत प्राणैरमुष्य प्राणान्वृङ्क्ष्व ।
तक्षणेन तेक्षणीयसायुरस्य प्राणान्वृङ्क्ष्व ।
क्रुद्ध एनं मन्युना दण्डेन जहि ।
धनुरेनमातत्येष्वा विध्य इति ।
बृहद्र थन्तरयोरेवैनं मुखेऽपिदधाति ।
यं द्वेष्टि तं पुरा संवत्सरात्प्राणो जहाति ।
यो वै देवरथं वेद रथी भवति ।
यज्ञो वाव देवरथः तस्य बहिष्पवमानमेव रथमुखं बृहद्र थन्तरे अश्वावाज्यानि योक्त्राण्यभीशू पवमानौ पक्षसी १२९