अथामहीयवम् ।
प्रजापतिः प्रजा असृजत ।
ता अनशना असृजत ।
ता अशनायन्तीरन्यान्यामादन् ।
स प्रजापतिरैक्षत कथं नु म इमाः प्रजा नाशनायेयुरिति ।
स एतत्सामापश्यत् ।
तेनाभ्योऽन्नाद्यं प्रायच्छद्वर्षमेवापनिधनेन ।
ताभ्योऽवर्षदेव नोदगृह्णात् ।
स एतन्निधनमपश्यत् ।
तदुपैत् ।
तत आभ्य उदगृह्णात् ।
एतस्य ह वा इदं साम्नः क्रतोर्वर्षति च पर्जन्य उच्च गृह्णाति ।
यो वृष्टिकामस्स्यादेतेनैवापनिधनेन स्तुवीत ।
वर्षुको हास्मै पर्जन्यो भवति ।
स यद्यतीव वर्षेदेतदेव निधनमुपेयादुदहास्मै गृह्णाति ।
वर्षति च हास्मै पर्जन्य उच्च गृह्णाति य एवं वेद ।
ता यदेनं प्रजास्सुहिता अशिता आमहीयन्त तदामहीयवस्यामहीयवत्वम् ।
षनं भार्यास्सुहितास्सुहितं महीयन्ते य एवं वेद ।
ता एनमन्नं विविदाना नापाचायन् ।
सधमादमिवैवासन् ।
अन्नं हि श्रीः ।
सोऽशोचत् ।
स नामहीयत ।
स षक्षत कथं न्विमा अहं प्रजास्सृजेय ता मा सृष्टा नापचायेयुरिति ।
स एतत्सामापश्यत् ।
तेनास्तुत ११७