देवासुरास्संयत्ता ज्योङ्न व्यजयन्त ।
तेष्वसुरेष्विदं सर्वमासीत् ।
अथैकमेवाक्षरं देवेष्वासीत् ।
वागेव ।
सोऽग्निरब्रवीदहं वा इदमदर्शं यथेदं जेष्यामीति ।
तद्वै ब्रूहीत्यब्रुवन् ।
सोऽब्रवीदक्षरेणैवेदं सर्वं सन्निधाय धुराधुरमासजामेति ।
यदब्रवीदक्षरेणैवेदं सर्वं सन्निधाय धुराधुरमासजामेति तदाज्यधुरामाज्यधूस्त्वम् ।
तेऽक्षरेणैवेदं सर्वं सन्निधाय धुराधुरमासजन् ।
तानजयन् ।
जयति स्पर्धां द्विषन्तं भ्रातृव्यं य एवं वेद ।
स यदीतरा धुरो विगायेद्व्येवाज्यधुरो गायेत् ।
स यो हैवं विद्वान्सङ्ग्रामयोस्सन्निहितयोर्ब्रूयादक्षरेण त्वा सन्निदधामीति परं ग्रामं स हैव तं ग्रामं जयति ।
अथो यस्मिन्नेवंविद्ग्रामे भवति स उ हैव तं ग्रामं जयति ।
ते देवा अब्रुवन्वीमानि भजामहा इति ।
तस्मादु गिरिः काष्ठो नाम १०७