राष्ट्रं वै द्रो णकलशो विशो ग्रावाणः ।
यद्द्रोणकलशश्शिथिलस्स्याद्रा ष्ट्रं शिथिलं स्यात् ।
तदनु विशो विशमनु यजमानो यजमानमनु प्रजाः ।
तं दृंहति देवी त्वा धिषणे निपातां ध्रुवे सदसि सीदेष ऊर्जे सीद इति ।
इमे वै देवी धिषणे इदं ध्रुवं सदः ।
एभिरेवैनं तल्लोकैर्दृंहति इष ऊर्जे सीद इति वर्षं वा इषे यदुपरिष्टाद्वर्षस्यैधते तदूर्जे तदेवैतेनावरुन्द्धे ।
स्वर्भानुर्वा आसुर आदित्यं तमसाविध्यत् ।
तं देवाश्चर्षयश्चाभिषज्यन् ।
तेऽत्रिमब्रुवन्नृषे त्वमिदमपजहीति ।
तथेति ।
तदत्रि अपाहन् ।
तेऽब्रुवन्यो नस्तमसा विद्धेभ्यो ज्योतिरविदज्ज्योतिरस्य भागधेयमस्त्विति । तदेतदत्रिहिरण्यं ह्रियते ।
शतमानं ह स्म पुरा ह्रियते ।
अथैतर्हि यावदेव कियच्च ददति तत् ।
एतद्ध वाव सर्वेषु लोकेषु ज्योतिर्यद्धिरण्यम् ।
सर्वेषु लोकेषु ज्योतिर्धत्ते य एवं विद्वानत्रिहिरण्यं ददाति ८०