वसवो वा एतमग्रे प्रौहन् ।
तेऽश्राम्यन् ।
ते रुद्रा नाह्वयन् ।
तं रुद्राः प्रौहन् ।
तेऽश्राम्यन् ।
त आदित्यानाह्वयन् ।
तमादित्याः प्रौहन् ।
तं प्रोहति वसवस्त्वा प्रोहन्तु गायत्रेण छन्दसा ।
रुद्रा स्त्वा प्रोहन्तु त्रैष्टुभेन छन्दसा ।
आदित्यास्त्वा प्रोहन्तु जागतेन छन्दसा इति ।
देवतानामेवैनं तत्प्रौढिमनुप्रोहति ।
देवस्य त्वा सवितुः प्रसवेऽश्विनोर्बाहुभ्यां पूष्णो हस्ताभ्यां प्रोहामि इति वा प्रोहेत् ।
देवाङ्गैरेवैनं तत्प्रोहति ।
बृहस्पतिर्वा एतमग्रे प्रौहत् ।
स रूपेण वर्चसा व्यार्ध्यत ।
स षक्षत कास्य प्रायश्चित्तिरिति ।
तां द्रो णकलश एव पर्यपश्यत् ।
तमभ्यमृशत्तनूपा असि तन्वं मे पाहि ।
वर्चोधा असि वर्चो मे धेहि ।
आयुर्धा अस्ययुर्मे धेहि ।
वयोधा असि वयो मे धेहि इति ।
यदेवास्य तत्रात्मनो मीयते तदेतेनाप्यायनम् ।
एतेनैवोद्गाताभिमृशति तनूपा असि तन्वं मे पाहि ।
वर्चोधा असि वर्चो मे धेहि ।
आयुर्धा अस्ययुर्मे धेहि ।
वयोधा असि वयो मे धेहि इति ।
यदेवास्यात्रात्मनो मीयते तदेतेनैवाप्यायते ।
द्वयं वावेदं ब्रह्म चैव क्षत्रं च ।
तदुभयं द्रो णकलशे ।
उभयं ब्रह्म च क्षत्रं चावरुन्द्धे य एवं वेद ७८