यदग्नयोऽनुगच्छेयुः किं तत्र कर्म का प्रायश्चित्तिरिति ।
तमु हैक उल्मुकादेव निर्मन्थन्ति ।
यतो वै मनुष्यस्यान्ततो नश्यति ततो वाव स तस्य प्रायश्चित्तिमिच्छत इति वदन्तः ।
तदु तथा न विद्यात् ।
उल्मुकं ह्येव तत आदाय चरेदुल्मुकस्य वावव्रश्चम् ।
इत्थमेव कुर्यात् ।
उल्मुकादेवापच्छिद्यारण्योरभिविमन्थत् ।
उपाह तं काममाप्नोति य उल्मुकमथ्य उपो तं योऽरण्योः ।
अथो खल्वाहुर्यदाहवनीय उद्धृतोऽनुगच्छेत्किं तत्र कर्म का प्रायश्चित्तिरिति ।
अननुगतो वा एष तावद्भवति यावद्गार्हपत्यो नानुगच्छति ।
स यद्यपि बह्विव कृत्वोऽनुगच्छेत्पुनःपुनरेवैनमुद्धरेत् ।
एतदेवात्र कर्म ।
अथो खल्वाहुर्यदाहवनीय उद्धृते गार्हपत्योऽनुगच्छेत्किं तत्र कर्म का प्रायश्चित्तिरिति ।
तमु हैके तत एव प्राञ्चमुद्धरन्ति ।
तदु तथा न कुर्यात् ।
यो ह तत्र ब्रूयात्प्राचो न्वा अयं यजमानस्य प्राणान्प्रावृक्षन्मरिष्यत्ययं यजमान इति तथा हैव स्यात् ।
तमु हैके तत एव प्रत्यञ्चमाहरन्ति ।
प्राणो वै गृहपत्योऽपान आहवनीयः ।
संविदानौ वा इमौ प्राणापानावन्नमत्त इति वदन्तः ।
अथो गृहो वै गृहपत्यः ।
प्रतिष्ठो वै गृहाः ।
स य एनं तत्र ब्रूयात्प्र न्वा अयमस्यै प्रतिष्ठाया अच्योष्ट मरिष्यत्ययं यजमान इति तथा हैव स्यात् ।
तमु हैके गार्हपत्य एव मथित्वोपसमादधति ।
तदु तथा न कुर्यात् ।
यो ह तत्र ब्रूयादग्नावध्यग्निमजीजनत्क्षिप्रेऽस्य द्विषन्भ्रातृव्यो जनिष्यत इति तथा हैव स्यात् ।
तमु हैकेऽनुगमय्य मन्थन्ति ।
तदु तथा न कुर्यात् ।
यो ह तत्र ब्रूयादपि यत्परिशिष्टमभूत्तदजीजसन्नास्य दायादश्चन परिशेक्ष्यत इति तथा हैव स्यात् ।
इत्थमेव कुर्यात् ।
अरण्योरेव समारोहयेत
अयं ते योनिरृत्वियो यतो जातो अरोचथाः
तं जानन्नग्न आरोहाथा नो वर्धया रयिमथा वर्धया गिरः
इति वा ।
स उदवसाय जुह्वद्वसेत् ।
नवावसाने हास्योभयतोरात्रं हुतं भवति नो कां चन परिचक्षां कुरुते ।
स प्रातर्भस्मोद्धृत्य शकृत्पिण्डेन परिलिप्य यथायथमग्नीनादधीत ।
एतदेवात्र कर्म अथो खल्वाहुर्यदाहवनीयमनुद्धृतम् ६१