द्वे ह वाव योनी ।
देवयोनिर्हैवान्या मनुष्ययोनिरन्या ।
द्वा उ हैव लोकौ ।
देवलोको हैवान्यो मनुष्यलोकोऽन्यः ।
सा या मनुष्ययोनिर्मनुष्यलोक एव सः ।
तत्स्त्रियै प्रजननम् ।
अतोऽधि प्रजाः प्रजायन्ते ।
तस्मादु कल्याणीं जायामिच्छेत कल्याणे म आत्मा सम्भवादिति ।
तस्मादु जायां जुगुप्सेन्नेन्मम योनौ मम लोकेऽन्यस्सम्भवादिति ।
तस्य वै सम्भविष्यतः प्राणा अग्रे प्रविशन्त्यथ रेतस्सिच्यते ।
स इमान्प्राणानाकाशानभिनिर्वर्तते ।
तस्मादु समानस्यैव रेतसस्सतो यादृश एव भवति तादृशो जायते ।
अथैषा देवयोनिर्देवलोको यदाहवनीयः ।
एषा ह वै देवयोनिर्देवलोकः ।
तस्माद्यो गार्हपत्ये जुहुयादकृतं करोतीत्येवैनं मन्येरन् ।
स यज्जुहोति यस्साधु करोत्येतस्यामेवैनद्देवयोनावात्मानं सिञ्चति ।
सोऽस्यात्मामुष्मिन्नादित्ये सम्भवति ।
स हैवं विद्वान्द्व्यात्मा द्वियोनिः ।
एकात्मा हैवैकयोनिरेतदविद्वान्स यदस्माल्लोकादेवंवित्प्रति १७