मूलम् - ४।१
१। (प-रै) सा - अन्दप् पार्वदी तेवि, ‘ब्रह्म - [अन्द यक्षम् साक्षात्] प्रह्ममे’, इति - ऎऩ्ऱु, - ह उवाच - सॊऩ्ऩाळ्। ब्रह्मणः - प्रह्मत्तिऩुडैय, एतद्विजये - इन्द विजयत्तिल्, महीयध्वम् - [नीङ्गळ्] पॆरुमै अडैयुङ्गळ्’, इति - ऎऩ्ऱुम्, (उवाच - सॊऩ्ऩाळ्] ततो ह एव - अन्द उबदेशत्तिलिरुन्दे, ब्रह्मेति - (अन्द यक्षम्) प्रह्ममॆऩ्ऱु, विदाञ्चकार - [इन्द्रऩ् अऱिन्दुगॊण्डाऩ्।
पार्वदि सॆय्द उबदेसमावदु — ‘हे इन्द्रऩे ! उङ्गळुडैय मोहत्तै शमनम् सॆय्युम् पॊरुट्टु साक्षात् पगवाऩे यक्षरूबमाग प्रादुर्प्पूदऩाऩाऩ्। नीङ्गळ् उङ्गळुडैय सामर्त्यत्तालेये असुरर्गळै जयित्तुविट्टदाग ऎण्णिक्कॊण्डिरुक्किऱीर्गळे! अदु तुरबिमानम्। जयत्तै सम्बादित्तुक् कॊडुत्तवऩ् पगवाऩ्। अवऩाल् कॊडुक्कप्पट्ट विजयत्ताल् नीङ्गळ् पॆरुमै अडैगिऱीर्गळ्। इन्द उण्मैयै अऱिन्दुगॊण्डु उङ्गळुडैय तुरबिमानत्तैत् तूर विलक्किविड वेण्डुम्। पगवाऩ् यक्षरूबमाग वन्दु अक्नि वायु इवर्गळुडैय कर्वत्तैप् पङ्गम् सॆय्ददऩ् करुत्तुम् इदुवे’ ऎऩ्बदुदाऩ्। (१)
मूलम् - ४।२
२। [प-रै] तस्माद्वा - अन्दक् कारणत्ताल्, अग्निः - अक्नि पगवाऩ्, वायुः - वायु पगवाऩ्, इन्द्रः - इन्द्रऩ्, यत् एते देवाः - ऎऩ्ऩुम् इन्दत् तेवर्गळ्, अन्यान् देवान् - मऱ्ऱैत् तेवदैगळॆल्लारैयुम्, अतितरामिव - मिगवुम् अदिशयित्ते (निऱ्किऱार्गळ्)। (ऎन्दक् कारणत्ताल् ऎऩ्बदैप् पिऩ्वरुम् वाक्यम् विळक्कुगिऩ्ऱदु।] हि - एऩॆऩ्ऱाल्, ते - इवर्गळ् (इम्मूवरुम्), एनम् - इन्दप् पगवाऩै, नेदिष्ठम् - [तमदु] समीबत्तिल् इरुप्पवऩाग, पस्पृशुः - पार्त्तार्गळो, हि - ऎन्दक् कारणत्ताल्, ते - इवर्गळ्, एनम् - इन्द यक्षत्तै, ब्रह्मेति - प्रह्ममॆऩ्ऱु, प्रथमः विदाञ्चकार - ऎल्लारुक्कुम् मुऩ्ऩदाग अऱिन्दार्गळो।
‘पस्पृशुः’ ऎऩ्बदऱ्कुत् तॊट्टार्गळ् ऎऩ्बदु पॊरुळ्; इव्विडत्तिल् पार्त्तार्गळ्’ ऎऩ्ऩुम् अर्त्तत्तिल् कॊळ्ळ वेण्डुम्। अक्नियुम् वायुवुम् मात्रम् अन्द यक्षत्तैप् पार्त्तार्गळ्; इन्द्रऩ् पार्क्कविल्लै। आऩाल् इन्द्रऩुक्कुप् पार्वदी तेवियिऩ् तर्शनमुम् अवळिडमिरुन्दु उबदेशमुम् किडैत्तऩ। इवै यॆल्लावऱ्ऱैयुम् ऒऩ्ऱु सेर्त्तुक् काण्बिक्किऱदु ‘पस्पृशुः’ ऎऩ्ऩुम् शप्तम्। ‘एनम्’ ऎऩ्ऱु ओरिडत्तिल् पुल्लिङ्गम् ‘ततम्‘ ऎऩ्ऱु मऱ्ऱोरिडत्तिल् नबुंसगलिङ्गम्; ‘विदाञ्चक्रुः’ ऎऩ्ऱु पहुवसनम् इरुक्कवेण्डुमिडत्तिल् ‘विदाञ्चकार’ ऎऩ्ऱु एगवसनम्, इम्मादिरियाऩ मुरण्बाडुगळ् वेद वाक्यङ्गळुक्कु सहजम्। ‘अति’ ऎऩ्ऱाल् ‘अदिगमाग’ ‘अतितराम्’ ऎऩ्ऱाल् ‘मिगवुम् अदिगमाग’ ऎऩ्ऱु मात्रम् अर्त्तम् किडैक्कुम्। ‘शेरते’ ऎऩ्ऩुम् ऒरु पदत्तैच् चेर्त्तुक्कॊण्डु अतितरां शेरते’ ‘मिगवुम् अदिशयित्तुक् किडक्किऩ्ऱऩ’ ऎऩ्ऱु पॊरुळ् कॊळ्ळुगिऱोम्। ‘इव’ ऎऩ्बदऱ्कु ‘एव‘ ऎऩ्ऱु अर्त्तम्। (२)
मूलम् - ४।३
३। [प-रै] तस्माद्वा - अन्दक् कारणत्ताल्, इन्द्रः – इन्द्रऩ्, अन्यान् देवान् अतितरामिव - (अक्नि वायुक्कळ् उळ्बड] मऱ्ऱै ऎल्लात् तेवर्गळैक्काट्टिलुम् मिगवुम् अदिशयित्तु इरुक्किऱाऩ्। हि- एऩॆऩ्ऱाल्, सः - अवऩ्, एनन्नेदिष्ठं पस्पर्श - इन्दप् पगवाऩै समीबत्तिल् पार्त्ताऩो, हि - एऩॆऩ्ऱाल्, सः - अवऩ्, एनत् - अन्द यक्षत्तै, ब्रह्मेति प्रथमो विदाञ्चकार - प्रह्ममॆऩ्ऱु ऎल्लारुक्कुम् मुऩ्ऩदागवे अऱिन्दु कॊण्डाऩो। (३)
मूलम् - ४।४
४-५। इन्द वाक्यङ्गळिल्, ‘मिऩ्ऩल् मिऩ्ऩि मऱैवदु पोलवुम्, मनस्सिल् प्रह्मत्तिऩ् निऩैवु तोऩ्ऱि मऱैवदु पोलवुम्, प्रह्ममुम् ऒरु क्षणम् मात्रम् प्रगाशित्तु उडऩे तिरोदानम् अडैगिऱाऩ्’ ऎऩ्ऱु इरण्डु त्रुष्टान्दङ्गळ् प्रस्ताविक्कप्पडुगिऩ्ऱऩ। मुदल् त्रुष्टान्दम् अदिदैवदम्; इरण्डावदु अत्यात्मम्। आत्मावैक्काट्टिलुम् वेऱुबट्टदाऩ आगाशादिगळुळ् अडङ्गिय मिऩ्ऩलै तिरुष्टान्दमाग ऎडुत्तबडियाल् मुदलावदु अदिदैवदम्। तेहत्तिऩुळ् इरुक्कुम्बडियाऩ मनस्सै त्रुष्टान्दमाग ऎडुत्तबडियाल् इरण्डावदु अत्यात्मम्। अत्यात्मम्’ ऎऩ्ऩुम् शप्तत्तिलुळ्ळ ‘आत्मा’ ऎऩ्बदु तेहत्तैक् कुऱिक्किऩ्ऱदु। श्रुदियिल् अनेग इडङ्गळिल् ‘आत्मा ऎऩ्बदऱ्कुत् ‘तेहम्’ ऎऩ्ऩुम् पॊरुळुडऩ् प्रयोगमुण्डु।
४। [प-रै] तस्य - अन्द प्रह्मत्तिऱ्कु, एषः - इदु [अदावदु: मेल् सॊल्लप्पडप्पोवदु], आदेशः - उबमान रूबमाऩ उबदेशम्। एतत् - इन्द प्रह्ममाऩदु, विद्युतः - मिऩ्ऩल् पोल्, व्यद्युतत् आ - प्रगासित्तदु ; इत् - निऱ्क, न्यमीमिषत् आ - [अन्द मिऩ्ऩल् पोलवे] मऱैन्ददु, इति यत् - ऎऩ्ऱु यादॊऩ्ऱु उण्डो (अदु ऒरु त्रुष्टान्दम्] इत्यधिदैवतम् - इदु आत्मावैक् काट्टिलुम् वेऱुबट्टदाऩ तेवदा सम्बन्दमाऩ उबमानम्। इन्द वाक्यत्तिल् ‘आ’ ऎऩ्बदु प्रसित्तियैक् कुऱिक्कुम् अव्ययम्। ‘इत्’ ऎऩ्बदु समुच्चयत्तैक् कुऱिक्किऩ्ऱदु। (४)
मूलम् - ४।५
५। (प-रै) अथ अध्यात्मम् - पिऱगु तेहत्तिलिरुक्कुमदैप् पऱ्ऱिय [त्रुष्टान्दम्]। एतत् - इन्द प्रह्ममाऩदु, मनो गच्छतीव - मनस् पोवदु पोलवे (मनस् प्रह्मत्तै निऩैप्पदु पोल], सङ्कल्पः - [मनस्सिल् जनिक्कुम्] त्यान विशेषमाऩदु, अभीक्ष्णम् - नीडित्त कालम्, एतत् - इन्द प्रह्मत्तै, न च उपस्मरति - विषयीगरिक्कविल्लै।
प्रह्मम् प्रगाशिप्पदु, मनस् प्रह्मत्तै विषयीगरिप्पदु पोल ऒरु क्षणमात्र कालमे। प्रह्मम् तिरोदानम् अडैवदुम् प्रह्मत्तिऩ् त्यानम् मनस्सिल् निलैबॆऱामल् पऱन्दु पोवदु पोल ऒरु क्षणत्तिलेये नेर्गिऩ्ऱदु: इन्द त्रुष्टान्दङ्गळै इव्विडत्तिल् प्रस्तावित्तिरुप्पदु ऒरु व्याजमे। प्रह्मत्तै उबासिक्क वेण्डुम् ऎऩ्ऱु अडुत्त वाक्यत्तिल् सॊल्लप्पडप् पोगिऩ्ऱदु। अदऱ्कु मुऩ्, ‘प्रह्मत्तै इडैविडामल् त्यानिप्पदाऩदु तुश्शगम्’ ऎऩ्बदै प्रस्ताविप्पदु सङ्गदमे। अम्मादिरियाऩ त्यानानुव्रुत्ति सुलबमऩ्ऱु ऎऩ्बदैच् चॊल्लवेण्डुम् ऎऩ्बदे मुक्य करुत्तु। (५)
मूलम् - ४।६
६। इदिल्, प्रह्मत्तै उबासिप्पदाल् किडैक्कुम् पलम् सॊल्लप्पडुगिऩ्ऱदु। प्रह्मत्तै उबासित्ताल् सदुर्विद पुरुषार्त्तङ्गळुम् अन्द उबासनत्तिऩ् पलमागक् किडैक्कुम्। आऩाल्, मोक्ष पुरुषार्त्तत्तै अबेक्षिक्कुमवऩ् उबासिक्कुम् प्रगारत्तिऱ्कुम् मऱ्ऱैप् पुरुषार्त्तङ्गळै अबेक्षिक्कुमवऩ् उबासिक्कुम् प्रगारत्तिऱ्कुम् वासि उण्डु। इव्विडत्तिल् मऱ्ऱैप् पुरुषार्त्तङ्गळैप् पलमाग उडैय प्रगारम् सॊल्लप्पडुगिऩ्ऱदु।
(प -रै] तत् ह - अन्द प्रह्मम्, वनं नाम - वनम् ऎऩ्ऩुम् पॆयरै उडैयदु। तद्वनमिति - अदु वनमॆऩ्ऱे [उबासिक्कत् तगुन्ददु।) स यः - ऎवॆऩॊरुवऩ्, एतत् - इन्द प्रह्मत्तै, एवम् – इव्वाऱाग (अदावदु: अदै वनमॆऩ्ऱु त्यानित्तु), वेद - उबासिक्किऱाऩो, एवम् - अवऩै, सर्वाणि भूतानि - ऎल्ला प्राणिगळुम्, अभिसंवाञ्छन्ति ह - प्रार्त्तिक्किऩ्ऱऩ।
प्रह्मत्तै ‘वनम्’ ऎऩ्ऱु त्यानित्तल् वेण्डुम् ऎऩ्ऱु सॊल्वदऱ्कु उबबत्ति ऎऩ्ऩवॆऩ्ऱाल् वन् ऎऩ्ऩुम् तादुवुक्कु ‘प्रार्त्तिक्किऱदु ऎऩ्बदु पॊरुळ्। ऎल्लारालुम् अवऩ् प्रात्तिक्कप्पडत् तगुन्दवऩादलाल्, अवऩै ‘वनम्’ ऎऩ्ऱु अऴैप्पदु उबबन्नमे। वननीयत्वेन [प्रार्थनीयत्वेन] वननामकं भवति ॥ (६)
मूलम् - ४।७
७। प्रह्मवित्यैयै निष्पत्ति सॆय्दुगॊळ्वदऱ्कुप् पगवत् प्रसादमे कारणमॆऩ्ऱु अऱिन्दवुडऩ्, अन्दप् पगवत् प्रसादत्तिऱ्कु ऎदु सादनमो अदैच् चॊल्लुम् उबनिषत्तै विळक्कवेण्डुमॆऩ्ऱु सिष्यऩ् प्रार्त्तिक्किऱाऩ्। अदऱ्कु आसार्यऩ्, ‘प्रह्मत्तै प्रदिबादिक्कुम् प्रदान उबनिषत् उऩक्कुच् चॊल्लप्पट्टदागि विट्टदु; इप्पॊऴुदु प्रह्मत्तै अडैवदऱ्कु ऎदु मुक्यमाऩ सादनमो अदैच् चॊल्लुगिऱेऩ्’ ऎऩ्ऱु पदिल् कूऱुगिऱार्।
(प-रै] भो - हे (आसार्यऩे), उपनिषदम् - उबनिषत्तै [अदावदु: पगवदनुक्रहत्तिऱ्कु ऎदु सादनमो अदै प्रदिबादिक्कुम् वित्यैयै], ब्रूहि - सॊल्लुम्’, इति - ऎऩ्ऱु (शिष्यऩ् प्रश्नम् सॆय्दाऩ्] ते - उऩक्कु, उपनिषत् - प्रह्मत्तै प्रदिबादिक्कुम्] वित्यैयाऩदु, उक्ता - सॊल्लप्पट्टदायिऱ्ऱु। ब्राह्मीं वाव उपनिषदम् - प्रह्मत्तिऩ् प्रसादत्तिऱ्कु सादनमाऩ वित्यैयै, ते - उऩक्कु, अब्रूम - सॊल्लुगिऱेऩ्’ इति - ऎऩ्ऱु (आसार्यऩ् पदिल् अळित्तार्)। (७)
मूलम् - ४।८
८। इप्पडिप् पदिल् अळित्तुविट्टु, प्रह्म वित्यैयिऩ् सादनत्तै इरण्डु वगुप्पागप् पिरित्तु, ऒरु वगुप्पु प्रह्म वित्यैयिऩ् उत्पत्तिक्कुक् कारणमॆऩ्ऱुम्, मऱ्ऱॊऩ्ऱु अन्द वित्यैयिऩ् तार्ट्यत्तिऱ्कुक् कारणमॆऩ्ऱुम् विबजित्तु अवैगळै विवरिक्किऱार्।
[प-रै) तस्यै - अन्द उबनिषत्तिऱ्कु [अदावदु : अन्द वित्यैक्कु], तपः - तबस्, दमः - उबशान्दि, कर्म - कर्मानुष्टानम्, इति - ऎऩ्ऱु इवै मूऩ्ऱुम्], प्रतिष्ठा - तार्ट्यत्तैक् कॊडुक्कुमवै; सर्वाङ्गानि - ऎल्ला अङ्गङ्गळुडऩ् कूडिय, वेदाः - वेदङ्गळुम्, सत्यम् - सत्यवसनमुम्, आयतनम् - उत्पत्ति कारणङ्गळ्।
‘तबस्’ ऎऩ्बदु शास्त्रीयमाऩ कायक्लेशत्तैयुम्, ‘तमम्’ ऎऩ्बदु इन्द्रियङ्गळै अडक्कुवदाऩ उबशमत्तैयुम्, ‘कर्मम्’ ऎऩ्बदु वर्णाश्रम तर्मङ्गळिऩ् अनुष्टानत्तैयुम् कुऱिक्कुम्। (८)
मूलम् - ४।९
९। इव्वाऱु कीऴे विळक्कप्पट्ट प्रदिष्टै आयदनम् इवैगळुडऩ् कूडिय प्रह्म वित्यैयै उबासिप्पवऩ् पुण्य पाब रूबमाऩ सगलविद पन्दङ्गळिलिरुन्दु विडप्पट्टवऩाय्क् काल परिच्चेदमऱ्ऱ उत्तममाऩ पदवियै अडैगिऱाऩ् ऎऩ्ऱु पलम् सॊल्लप् पडुगिऱदु।
(प -रै)। यो वा - ऎवऩॊरुवऩ्, एताम् - इन्दप् प्रह्म वित्यैयै, एवम् - कीऴे विवरिक्कप्पट्टुळ्ळ सादनङ्गळुडऩ् कूडियदाग, वेद - उबासिक्किऱाऩो, (सः - अवऩ्], पाप्मानम् - [पुण्य पाब रूबमाऩ] पन्दङ्गळै, अपहत्य - उदऱिविट्टु, अनन्ते - कालत्ताल् मुडिवु इराददुम्, ज्येये - सर्वोत्तममुमाऩ, स्वर्गलोके - पगवल्लोगत्तिल्, प्रतितिष्ठति - निलैबॆऱ्ऱवऩाग इरुक्किऱाऩ्। प्रतितिष्ठति ऎऩ्ऱु इरट्टित्तुप् पेसुवदु उबनिषत्तिऩ् मुडिवैक् काण्बिक्किऱदु।
इदिल् अनिष्ट निव्रुत्तियुम् इष्ट प्राप्तियुम् इरण्डुम् सॊल्लप्पट्टिरुक्किऩ्ऱऩ। पुण्यमुम् पाबम्बोल् पन्दगमाऩदाल्, अदुवुम् ऒरु अनिष्टमे। ‘स्वर्क्क लोगम्’ ऎऩ्ऱु इव्विडत्तिऱ् सॊल्लप्पडुम् लोगम् नश्वरमाऩ स्वर्क्क लोगत्तैक् कुऱिक्क माट्टादु; एऩॆऩ्ऱाल् अदु ‘अनन्दम्’ (काल अळवुक्कु उट्पट्टदऩ्ऱु) ऎऩ्ऱुम् ‘ज्येये’ (सर्वोत्तमम्] ऎऩ्ऱुम् विशेषिक्कप् पट्टिरुक्किऱदु।
इन्द उबनिषत्तिऱ् सॊल्लप्पट्टुळ्ळ विषयङ्गळावऩ -
(१) प्रह्ममाऩदु अनन्दमायुम् अबरिमिद कुणङ्गळुडऩ् कूडियदायुमिरुप्पदाल्, अदु सर्व प्रगारत्तालुम् अबरिच्चिन्नम्; अदु नमदु इन्द्रिय कोसरङ्गळाऩ वस्तुक्कळैक् काट्टिलुम् अत्यन्दम् विलक्षणम् ; अप्पडि इरुन्दबोदिलुम् अदु सर्वात्मना ज्ञानत्तिऱ्कुक् कोसरमऩ्ऱु ऎऩ्ऱु सॊल्ल मुडियादु ; कॊञ्जम् कॊञ्जमे अदै अऱियलाम्।
(२) नमदु इन्द्रियङ्गळॆल्लाम् तत्तम् विषयङ्गळिल् प्रवर्त्तिप्पदु मुऴुवदुम् अन्द प्रह्मत्तिऩ् प्रेरणैयिऩ् पलम्। प्रह्म वित्या निष्पत्तिक्कु अऩुगूलमाऩ वीर्यमुम् अदऩिडमिरुन्दे वरुगिऩ्ऱदु; आगैयाल् ‘नाम् नम्मुडैय सामर्त्यत्ताल् कार्यङ्गळै सादित्तुक् कॊळ्गिऱोम्’ ऎऩ्ऱु निऩैप्पदु तुरबिमानमे।
(३) अन्द प्रह्मत्तै उबासिप्पदे कर्मबन्द निव्रुत्तिक्कु उबायम्; अन्द उबासनमाऩदु, साङ्ग वेदात्ययनम् सत्यवसनम् तबस् तमम् कर्मानुष्टानम् इवैगळाल् उत्पत्तियैप् पॆऱ्ऱुत् तार्ट्यत्तैयुम् अडैगिऩ्ऱदु; इवैगळ् इल्लामल् उबासनम् निष्पत्ति अडैय माट्टादु।
केनोबनिषत् मुऱ्ऱिऱ्ऱु।