सं पू॑ष॒न्नध्व॑नस्तिर॒ व्यंहो॑ विमुचो नपात्। सक्ष्वा॑ देव॒ प्र ण॑स्पु॒रः॥ १.०४२.०१

यो न॑ पूषन्न॒घो वृको॑ दु॒शेव॑ आ॒दिदे॑शति। अप॑ स्म॒ तं प॒थो ज॑हि॥ १.०४२.०२

अप॒ त्यं प॑रिप॒न्थिनं॑ मुषी॒वाणं॑ हुर॒श्चित॑म्। दू॒रमधि॑ स्रु॒तेर॑ज॥ १.०४२.०३

त्वं तस्य॑ द्वया॒विनो॒ऽघशं॑सस्य॒ कस्य॑ चित्। प॒दाभि ति॑ष्ठ॒ तपु॑षिम्॥ १.०४२.०४

आ तत्ते॑ दस्र मन्तुम॒ पूष॒न्नवो॑ वृणीमहे। येन॑ पि॒तॄनचो॑दयः॥ १.०४२.०५

अधा॑ नो विश्वसौभग॒ हिर॑ण्यवाशीमत्तम। धना॑नि सु॒षणा॑ कृधि॥ १.०४२.०६

अति॑ नः स॒श्चतो॑ नय सु॒गा न॑ सु॒पथा॑ कृणु। पूष॑न्नि॒ह क्रतुं॑ विदः॥ १.०४२.०७

अ॒भि सू॒यव॑सं नय॒ न न॑वज्वा॒रो अध्व॑ने। पूष॑न्नि॒ह क्रतुं॑ विदः॥ १.०४२.०८

श॒ग्धि पू॒र्धि प्र यं॑सि च शिशी॒हि प्रास्यु॒दर॑म्। पूष॑न्नि॒ह क्रतुं॑ विदः॥ १.०४२.०९

न पू॒षणं॑ मेथामसि सू॒क्तैर॒भि गृ॑णीमसि। वसू॑नि द॒स्ममी॑महे॥ १.०४२.१०