यं रक्ष॑न्ति॒ प्रचे॑तसो॒ वरु॑णो मि॒त्रो अ॑र्य॒मा। नू चि॒त्स द॑भ्यते॒ जन॑॥ १.०४१.०१

यं बा॒हुते॑व॒ पिप्र॑ति॒ पान्ति॒ मर्त्यं॑ रि॒षः। अरि॑ष्ट॒ सर्व॑ एधते॥ १.०४१.०२

वि दु॒र्गा वि द्विष॑ पु॒रो घ्नन्ति॒ राजा॑न एषाम्। नय॑न्ति दुरि॒ता ति॒रः॥ १.०४१.०३

सु॒गः पन्था॑ अनृक्ष॒र आदि॑त्यास ऋ॒तं य॒ते। नात्रा॑वखा॒दो अ॑स्ति वः॥ १.०४१.०४

यं य॒ज्ञं नय॑था नर॒ आदि॑त्या ऋ॒जुना॑ प॒था। प्र व॒ स धी॒तये॑ नशत्॥ १.०४१.०५

स रत्नं॒ मर्त्यो॒ वसु॒ विश्वं॑ तो॒कमु॒त त्मना॑। अच्छा॑ गच्छ॒त्यस्तृ॑तः॥ १.०४१.०६

क॒था रा॑धाम सखाय॒ स्तोमं॑ मि॒त्रस्या॑र्य॒म्णः। महि॒ प्सरो॒ वरु॑णस्य॥ १.०४१.०७

मा वो॒ घ्नन्तं॒ मा शप॑न्तं॒ प्रति॑ वोचे देव॒यन्त॑म्। सु॒म्नैरिद्व॒ आ वि॑वासे॥ १.०४१.०८

च॒तुर॑श्चि॒द्दद॑मानाद्बिभी॒यादा निधा॑तोः। न दु॑रु॒क्ताय॑ स्पृहयेत्॥ १.०४१.०९