ते हि द्यावा॑पृथि॒वी वि॒श्वश॑म्भुव ऋ॒ताव॑री॒ रज॑सो धार॒यत्क॑वी।
सु॒जन्म॑नी धि॒षणे॑ अ॒न्तरी॑यते दे॒वो दे॒वी धर्म॑णा॒ सूर्य॒ शुचि॑॥ १.१६०.०१

उ॒रु॒व्यच॑सा म॒हिनी॑ अस॒श्चता॑ पि॒ता मा॒ता च॒ भुव॑नानि रक्षतः।
सु॒धृष्ट॑मे वपु॒ष्ये॒३ न रोद॑सी पि॒ता यत्सी॑म॒भि रू॒पैरवा॑सयत्॥ १.१६०.०२

स वह्नि॑ पु॒त्रः पि॒त्रोः प॒वित्र॑वान्पु॒नाति॒ धीरो॒ भुव॑नानि मा॒यया॑।
धे॒नुं च॒ पृश्निं॑ वृष॒भं सु॒रेत॑सं वि॒श्वाहा॑ शु॒क्रं पयो॑ अस्य दुक्षत॥ १.१६०.०३

अ॒यं दे॒वाना॑म॒पसा॑म॒पस्त॑मो॒ यो ज॒जान॒ रोद॑सी वि॒श्वश॑म्भुवा।
वि यो म॒मे रज॑सी सुक्रतू॒यया॒जरे॑भि॒ स्कम्भ॑नेभि॒ समा॑नृचे॥ १.१६०.०४

ते नो॑ गृणा॒ने म॑हिनी॒ महि॒ श्रव॑ क्ष॒त्रं द्या॑वापृथिवी धासथो बृ॒हत्।
येना॒भि कृ॒ष्टीस्त॒तना॑म वि॒श्वहा॑ प॒नाय्य॒मोजो॑ अ॒स्मे समि॑न्वतम्॥ १.१६०.०५