०२८

यस्येदम् आ रजो युजस्
तुजे जनं वनं स्वः ।
इन्द्रस्य नाधृषे शवः ॥

धृषाणं धृषतः शवः
पुरा यथायतिष्ठन् ।
इन्द्रस्य रन्त्यं महत् ॥

स नो दधातु तं रयिं
पुरुं पिशङ्गपेशसम् ।
इन्द्रः पतिस् तुविष्टमो जनेष्व् आ ॥

आयुर् अग्न इहा वह
जातवेदस् तनूवशिन् ।
यथाहं ज्योग् इहासानि
प्रजानाम् अधिपा वशी ॥

आयुर् इन्द्रो दधातु म
आयुर् देवो बृहस्पतिः ।
आयुर् मे विश्वे देवा
अहोरात्रे च चक्रतुः ॥

आयुर् आयुष्या पवतां
प्राणं प्राणो दधातु मे ।
देवा यच् चक्रुर् देवेभ्यः
स्वर् यन्तो यथायथम् ॥

उत्पतन्तु नभस्वतीः
समुद्राद् अधि घोषिणीः ।
उत्स्याः समुद्रिया अपस्
ताभिष् ट्वा तर्पयामसि ॥

या आपो दिव्या
या वातात् परिजज्ञिरे ।
इन्द्रो मरुत्वांस् तृप्तात्मा
ताभिष् ट्वा तर्पयामसि ॥

याः शुष्का या हरिणीर्
या भूमिम् अनुवावृधुः ।
सर्वाः समग्रा ओषधीस्
ताभिष् ट्वा तर्पयामसि ॥

आ नो मेधा सुमतिर् विश्वरूपा
गिरो बृहतीर् आवेशयन्ती ।
ऋचो मे बह्वीर् न्य् अनक्तु गा इव
यथासाम भुवनेषु कर्णिनः ॥

दीक्षा तपो मनसो मातरिश्वा
बृहस्पतिर् वाचो अस्याः स योनिः ।
वेदांसि विद्या मयि सन्तु बह्वीर्
अग्नीषोमा यशो अस्मासु धत्तम् ॥

यद् अग्ने तपसा तप
उपप्रेक्षामहे वयम् ।
प्रियाः श्रुतस्य भूयास्म- +++(Bhatt. priyā(ḥ))+++
-आयुष्मन्तः सुमेधसः ॥

यस् त्वा मातुर् उत वा पितुः
परिजायमानम् अभिसंबभूव ।
तं त्वद् यक्ष्मम् अधि नाशयामः
सो ऽन्यस्मिं छ्रयातै प्रविष्टः ॥

यस् ते यक्ष्मो हृदयेष्ठो
नाभिष्ठा उदरंगमः ।
अथो यः शिश्रिये परौ
तं त्वद् यक्ष्मम् अधि नाशयामः
सो ऽन्यस्मिं छ्रयातै प्रविष्टः ॥

शीर्षरोगम् अङ्गरोगं
स्नावबृहम् अभिशाचिं विसल्पकम् ।
यस् ते यक्ष्मो मज्जसु परुःसु यो गुदासु
तं त्वद् यक्ष्मम् अधि नाशयामः
सो ऽन्यस्मिं छ्रयातै प्रविष्टः ॥