००८

द्यौश् च मा पृथिवी च प्रचेतसौ
शुक्रो बृहन् दक्षिणा मा पिपर्तु ।
अनु स्वधा चिकितां सोमो अग्निर्
वायुर् मा यातु सविता भगश् च ॥

पुनर् मनः पुनर् आयुर् न आगन्
पुनश् चक्षुः पुनर् आकूतिर् आगन् ।
वैश्वानरो नो अदब्धस् तनूपा
अन्तस् तिष्ठाति दुरिताद् अवद्यात् ॥

सं वर्चसा पयसा सं तनूभिर्
अगन्महि मनसा सं शिवेन ।
त्वष्टा सुदत्रो वरिवः कृणोत्व्
अनूनस् ताष्टु तन्वो विरिष्टम् ॥ +++(Bhatt. anu nas)+++

इदं तद् युज उत्तरं
येनेन्द्रं शुम्भाम्य् अष्टये ।
अस्य क्षत्रं श्रियं महीं
वृष्टिर् इव वर्धया तृणम् ॥

अस्य क्षत्रम् अग्नीषोमाव्
अस्य वर्धयतं रयिम् ।
अथो राष्ट्रस्याभीवर्गे
कृणुतं युज उत्तरम् ॥

सबन्धुश् चासबन्धुश् च
यो जातो यश् च निष्टियः । +++(Bhatt. niṣṭyaḥ)+++
यजमानाय सुन्वते
सर्वं तं रीरधासि नः ॥

यशो बृहद् वर्धताम् इन्द्रजूतं
सहस्रभृष्टि सुकृतं सहस्वत् ।
प्रसर्स्राणम् अनु दीर्घाय जीवसे
हविष्मन्तं वर्धय सर्वतातये ॥

यशा इन्द्रो यशा अग्निर्
यशाः सोमो अजायत ।
यशा विश्वस्य भूतस्य-
-अहम् अस्मि यशस्तमः ॥

वयं ते अग्ने यशसो यशोभिर्
यशस्विनो हविषैना विधेम ।
स नो धेहि राष्ट्रम् इन्द्रजूतं
तव त्रात्रे अधिवाके स्याम ॥

अव ज्याम् इव धन्वनो
मन्युं तनोमि ते हृदः ।
अधा संमनसौ भूत्वा
सखिकेव सचावहै ॥

वि ते मन्युं नयामसि
सखिकेव सचावहै ।
अधस् ते अश्मना मन्युं
गुरुणाभि नि दध्मसि ॥

अभि तिष्ठामि ते मन्युं
पार्ष्णिभ्यां प्रपदाभ्याम् ।
परा ते दण्ड्यं वधं
परा मन्युं सुवामि ते ॥

हिरण्ययः पन्था आसीद्
अरित्राणि हिरण्यया ।
नावो हिरण्ययीर् आसन् +++(Bhatt. hiraṇyyīr*)+++
याभिः कुष्ठं निरावहम् ॥ +++(Bhatt. nirāvahan*)+++

सुपर्णसुवने गिरौ
जातं हिमवतस् परि ।
धनैर् अभि श्रुतं यन्ति
कुष्ठेहि तक्मनाशनः ॥ +++(Bhatt. kuṣṭho hi)+++

यो गिरिषु जायसे
वीरुधां बलवत्तमः ।
कुष्ठेहि तक्मनाशन
तक्मानं नाशयन्न् इतः ॥