००७

संसम् इद् युवसे वृषन्न्
अग्ने विश्वान्य् अर्य आ ।
इडस् पदे सम् इध्यसे
स नो वसून्य् आ भर ॥

सं जानीध्वं सं पृच्यध्वं
सं वो मनांसि जानताम् ।
देवा भागं यथा पूर्वे
संजानाना उपासते ॥

समानो मन्त्रः समितिः समानी
समानं चित्तं सह वो मनांसि ।
समानेन वो हविषा जुहोमि
यथा संमनसो ऽसथ ॥

उत् सूर्यो दिव एति
पुरो विश्वानि यो ऽरुहत् । +++(Bhatt. joruvat)+++
आदित्यः पर्वताङ् अति +++(Bhatt. parvatāṃ)+++
विश्वदृष्टो अदृष्टहा ॥

आयुर्विदं विपश्चितं
श्रुतां कण्वस्य वीरुधम् ।
आहार्षं विश्वभेषजीम्
अस्यादृष्टान् नि शमय ॥

नि गावो गोष्ठे असदन्
नि मृगासो अविक्षत ।
नि केतवो जनानां
न्य् अदृष्टा अलिप्सत ॥

हिमवतः प्र स्रवथ
ताः सिन्धुम् उप गच्छथ ।
आपो घ मह्यं तद् देवीर्
ददन् हृद्द्योतभेषजम् ॥ +++(Bhatt. dadaṃ)+++

यद् अक्षीभ्याम् आदिद्योत
पार्ष्णिभ्यां हृदयेन च ।
आपस् तत् सर्वं निष् करन् +++(Bhatt. karaṃ)+++
त्वष्टा रिष्टम् इवानसः ॥

सिन्धुराज्ञीः सिन्धुपत्नीः
सर्वा या नद्य स्थन ।
दत्ता नस् तस्य भेषजं
तेन वो भुनजामहै ॥

पुनन्तु मा देवजनाः
पुनन्तु मनवो धिया ।
पुनन्तु विश्वा भूतानि
पवमानः पुनातु मा ॥

पुनातु मा पवमानः
क्रत्वे दक्षाय जीवसे ।
ज्योक् च सूर्याय दृशे ॥

उभाभ्यां देव सवितः
पवित्रेण सवेन च ।
अस्मान् पुनीहि चक्षसे ॥

ईर्ष्याया ध्राजिं प्रथमाम्
अधमाम् उत्तमाम् उत ।
मन्युं हृदय्यं शोकं
तं ते निर् मन्त्रयामहे ॥

एतद् यत् ते हृदि श्रितं
मनस्कं पतयिष्णुकम् ।
ततस् त ईर्ष्यां मुञ्चामि
निर् ऊष्माणं दृतेर् इव ॥

यथा भूमिर् मृतमना
मृतान् मृतमनस्तरा ।
यथोत मम्रुषो मन +++(Bhatt. yathottamaṃmṛto)+++
एवेर्ष्योर् मृतं मनः ॥