००९

यस्माद् ऋचो अपातक्षं
यजुर् यस्माद् अपाकषन् । (Bhatt. apākaṣaṃ)
छन्दांसि यस्य लोमानि
स्कम्भं तं ब्रूहि कतमः स्विद् एव सः ॥

असच्छाखां प्रतिष्ठन्तीं
परमम् इव जना विदुः ।
उतो सन् मन्यन्ते ऽवरे
ये ऽस्य शाखाम् उपासते

यत्रादित्याश् च रुद्राश् च
वसवश् च समाहिताः ।
स्कम्भं तं ब्रूहि कतमः स्विद् एव सः ॥

यस्य त्रयस्त्रिंशद् देवा (Bhatt. trayaṃstriṃśad)
निधिं रक्षन्ति सर्वदा ।
निधिं तम् अद्य को वेद
यं देवा अभिरक्षत ॥

यत्र देवा ब्रह्मविदो
ब्रह्म ज्येष्ठम् उपासते ।
यो वै त ब्राह्मणो वेद
तं वै ब्रह्मविदो विदुः ॥

बृहन्तो नाम ते देवा
असतस् परि जज्ञिरे ।
एकं तद् अङ्गं स्कम्भस्य-
-असद् आहुः परो जनाः ॥

यत्र स्कम्भः प्रजनयन्
पुराणं व्यवर्तयत् ।
एकं तद् अङ्गं स्कम्भस्य
पुराणम् अनु सं विदुः ॥

यत्र त्रयस्त्रिंशद् देवा
अङ्गा गात्राणि भेजिरे ।
तान् वै त्रयस्त्रिंशद् देवान्
एके ब्रह्मविदो विदुः ॥

हिरण्यगर्भं परमम्
अनत्युद्यं जना विदुः ।
स्कम्भस् तद् अग्रे प्रासिञ्चद्
धिरण्यं लोके अन्तरा ॥

स्कम्भे लोकाः स्कम्भे तपः
स्कम्भे ऽध्य् ऋतम् आहितम् ।
स्कम्भं त्वा विद्म प्रत्यक्षम्
इन्द्रे सर्वं समाहितम् ॥